Enhavo



1° GENNAIO 2008
 41aGIORNATA MONDIALE DELLA PACE
 Famiglia umana, comunità di pace
1.a DE JANUARO 2006
 41.a MONDA TAGO DE LA PACO
 "Homa familio, komunumo de paco"

È il tema del messaggio di sua santità Benedetto XVI per la celebrazione de la giornata mondiale della pace. Ecco una sintesi dei suoi quindici paragrafi.
  		Tiu estas la temo de la mesaĝo de lia sankteco Benedikto la 16.a por celebri la tutmondan tagon de la paco. Jen resumo de ĝiaj dekkvin paragrafoj.
 
1. Dopo un augurio di pace e di speranza a tutto il mondo, il papa introduce il tema della famiglia, tema strettamente collegato al concetto di pace. Infatti, la prima forma di comunione tra le persone è quella tra un uomo e una donna decisi ad unirsi stabilmente per costruire insieme una nuova famiglia. Similmente anche i popoli della terra sono chiamati ad instaurare tra loro rapporti di solidarietà e di collaborazione, essendo membri dell'unica famiglia umana. 1. Bondezirinte pacon kaj esperon al la tuta mondo, la papo enkondukas la temon pri la familio, temo strikte ligita al koncepto de paco. Fakte la unua formo de interpersona komunio estas tiu inter viro kaj virino decidintaj kuniĝi porĉiame por estigi novan familion. Simile ankaŭ la popoloj de la tero estas alvokataj starigi inter si rilatojn de solidareco kaj kunlaboro, estante membroj de la unika homa familio.
Famiglia, società e pace Familio, societo kaj paco
2. La famiglia naturale, fondata sul matrimonio tra un uomo e una donna, costituisce il luogo primario dell'umanizzazione della persona e della società, è la culla della vita e dell'amore, è la prima società naturale, è un'istituzione divina che sta a fondamento della vita delle persone, come prototipo di ogni ordinamento sociale. 2. La natura familio, starigita sur la geedziĝo inter viro kaj virino, konstituas la primara ejo de humanigo de la persono kaj de la societo, ĝi estas la lulilo de la vivo kaj de la amo, estas la unua natura societo, prototipo de ĉiu socia ordo.
3. In una sana vita familiare si esprimono alcune componenti fondamentali della pace: la giustizia e l'amore tra fratelli e sorelle, l'autorità espressa dai genitori, il servizio amorevole ai membri più deboli, l'aiuto vicendevole, la disponibilità ad accogliere l'altro. Per questo la famiglia è la prima e insostituibile educatrice alla pace. 3. En sana familia vivo esprimiĝas kelkaj fundamentaj komponantoj de la paco: la interfrata justeco kaj la amo, la aŭtoritato esprimata de la gepatroj, la amema servo al la plej malfortaj anoj, la reciproka helpo, la akceptemo de la alia.
4. La famiglia, avendo il dovere di educare i suoi membri, è titolare di specifici diritti. La stessa Dichiarazione universale dei diritti umani, afferma che la famiglia è il nucleo naturale e fondamentale della società e ha diritto ad essere protetta dalla società e dallo Stato. La negazione o anche la restrizione dei diritti della famiglia, minaccia gli stessi fondamenti della pace. 4. La familio, pro sia devo eduki siajn membrojn, ĝuas specifajn rajtojn. La Universala deklaracio de la homaj rajtoj mem, asertas ke la familio estas la natura kaj fundamenta kerno de la societo kaj ĝi havas la rajton esti protektata de la societo kaj de la ŝtato. La neo aŭ ankaŭ la restriktado de la familiaj rajtoj, endanĝerigas la fundamentojn de la paco.
5. Quindi chi osteggia l'istituto familiare rende fragile la pace nell'intera comunità umana, perché ne indebolisce la principale agenzia di pace. Indebolisce la famiglia, ciò che ne frena la disponibilità all'accoglienza di una nuova vita, ciò che ne ostacola il diritto all'educazione dei figli, la mancanza di una casa, del lavoro o del riconoscimento dell'attività domestica, della scuola per i figli, dell'assistenza sanitaria. A questo proposito il papa richiama la responsabilità dei politici e dei mezzi di comunicazione sociale, che hanno una speciale responsabilità nel promuovere il rispetto per la famiglia. 5. Tial tiu, kiu kontraŭas la familian institucion, febligas la pacon en la tuta homara komunumo, ĉar li febligas la ĉefan pac-agentejon. Malfortigas la familion tio, kio bremsas ĝian emon al akcepto de nova vivo, kio malhelpas ĝian rajton eduki la filojn, la malesto de hejmo, de laboro, de la agnosko de la hejma agado, de la lernejo por la filoj, de sanitara asistado. Tion rilate la papo realvokas la respondeco de politikistoj kaj de la amaskomunikiloj, kiuj havas apartan respondecon por antaŭenigi la respekton al la familio.
L'umanità è una grande famiglia La homaro estas granda familio
6. Come la famiglia nasce dal «sì» responsabile e definitivo di un uomo e di una donna e vive del «sì» dei figli che ne vengono a far parte, così, per vivere in pace in quella casa comune che è la terra, questa consapevolezza deve essere condivisa anche dalla comune famiglia umana. Se tuttavia non riconosceremo in Dio la sorgente della nostra esistenza, saremo solo un'aggregazione di vicini e non una comunità di fratelli e sorelle. 6. Kiel la familio naskiĝas el respondeca kaj definitiva “jes” de viro kaj virino, kaj ĝi vivas el “jes” de la filoj kiuj en ĝi partopreniĝas, tiel, por vivi en paco en la komuna domo, kiu estas la tero, ĉi tia konscio devas esti partoprenata ankaŭ de la komuna homa familio. Se tamen, ni ne rekonos en Dio la fonton de nia ekzisto, ni estos nur agregado de najbaroj kaj ne komunumo de gefratoj.
Famiglia, comunità umana e ambiente Familio, homa komunumo kaj (eko)medio
7. La casa della famiglia umana è la terra che il Creatore ci ha affidato perché la abitassimo con creatività e responsabilità. Rispettare l'ambiente non significa ritenere la natura più importante dell'uomo, ma nemmeno considerarla a completa disposizione dei propri interessi senza curarsi delle future generazioni. Oggi l'umanità teme per il futuro equilibrio ecologico: le valutazioni siano fatte con prudenza da esperti, senza accelerazioni ideologiche e conclusioni affrettate, per uno sviluppo sostenibile, a garanzia del benessere di tutti nel rispetto degli equilibri ecologici. I costi che ne conseguono siano distribuiti con giustizia, tenendo conto delle diversità di sviluppo dei vari Paesi. 7. La domo de la homa familio estas la tero, kiun la Kreinto konfidis al ni, por ke ni ĝin loĝu kun kreeco kaj respondeco. Respekti la medio ne signifas konsideri la naturon pli grava ol la homon, sed ne konsideri ĝin je plena dispono de siaj profitoj, sen zorge pri la estontaj generacioj. Hodiaŭ la homaro timas pri la estonta ekologia ekvilibro: la taksado estu farita prudente de espertuloj, sen ideologiaj akceloj kaj hastaj decidoj, por eltenebla evoluo garantiante la ĉies bonstaton kaj respektante la ekologiajn ekvilibrojn. La konsekvencaj kostoj estu distribuitaj laŭ justeco, konsiderante la malsaman evoluojn de la diversaj Landoj.
8. È fondamentale, sentire la terra come nostra casa comune e, per una sua gestione, scegliere la strada del dialogo piuttosto che delle decisioni unilaterali. Il dialogo tra le Nazioni è particolarmente necessario nella gestione delle risorse energetiche del pianeta. La fame di energia dei Paesi emergenti viene talvolta saziata a danno dei Paesi poveri, costretti a svendere le loro risorse energetiche, compromettendo talvolta la loro stessa libertà politica. 8. Estas nepre necese, senti la teron kiel nian komunan domon, kaj elekti, pro ĝia mastrumado, la vojon de dialogo anstataŭ tiun de unuflankaj decidoj. La dialogo inter la Nacioj estas precipe necesa en la administrado de la energiaj rimedoj de la planedo. La malsato je energio de la emerĝaj landoj estas kelkfoje satigata damaĝe al la malriĉaj landoj, devigitaj disvendi malkare siajn rimedojn, endanĝerigante iafoje sian politikan liberon mem.
Famiglia, comunità umana ed economia Familio, homa komunumo kaj ekonomio
9. Per la pace è essenziale che le singole famiglie si fondino su valori spirituali ed etici condivisi, ma anche che a nessuno manchi il necessario e che il patrimonio familiare sia ben gestito nella solidarietà, senza eccessi né sprechi. Accanto ad un patrimonio trascendente di valori, è importante quindi, una saggia gestione dei beni materiali e delle relazioni interpersonali. 9. Por la paco estas esence, ke la unuopaj familioj baziĝu sur spiritaj kaj etikaj valoroj komunaj, sed ankaŭ, ke al neniu manku la necesaj vivrimedoj, kaj ke la familia havaĵo estu bone mastrumata laŭ solidareco. Flanke de transcenda havaĵo de valoroj, estas do grava, saĝa administrado de la materiaj bonoj kaj de la interpersonaj rilatoj.
10. La stessa cosa vale per la famiglia umana nel suo insieme. In un mondo globalizzato, accanto a valori fondamentali condivisi è necessaria un'economia che risponda alle esigenze di un bene comune in termini planetari. Occorre promuovere relazioni tra gli uomini e tra i popoli che consentano a tutti di collaborare su un piano di parità e di giustizia. Gli aiuti ai Paesi poveri devono rispondere a criteri di sana logica economica, evitando sprechi utili solo al mantenimento di costosi apparati burocratici. 10. La samo validas por la tuta homa familio. En globigita mondo, flanke de fundamentaj komunaj valoroj, necesas ekonomio, kiu respondecas pri la postuloj de la komuna bono laŭ tutplaneda vidpunkto. Necesas antaŭenigi interhomajn kaj interpopolajn rilatojn, kiuj konsentu al ĉiuj kunlabori je nivelo de egaleco kaj justeco. La helpoj al malriĉaj Landoj estu laŭ sana ekonomia logiko, evitante malŝparojn, utilajn nur por la vivtenado de multekostaj burokrataj aparatoj.
Famiglia, comunità umana e legge morale Familio, homa komunumo kaj morala leĝo
11. Come in una famiglia regna la pace se tutti i suoi componenti si assoggettano ad una norma comune a garanzia di una coesistenza armoniosa, così avviene anche per le comunità più ampie, da quelle locali, a quella internazionale. Per avere la pace c'è bisogno di una legge comune, che garantisca la libertà di ognuno contro l'arbitrio di qualcuno, che protegga il debole dal sopruso del più forte. 11. Kiel en familio regas la paco, se ĉiuj ĝiaj anoj sin submetas al komuna normo garantiante harmonian kunestadon, tiel okazas ankaŭ por la pli vastaj komunumoj, de la lokaj ĝis la internacia. Por havi la pacon necesas komunan leĝon, kiu garantiu la liberon de ĉiu kontraŭ la arbitro de iuj, kiu protektu la malfortulo kontraŭ la perfortoj de la plejfortulo.
12. La Chiesa si è pronunciata più volte sulla natura e la funzione della legge: la norma giuridica che regola i rapporti tra le persone e ne disciplina i comportamenti si deve basare sulla norma morale basata sulla natura delle cose. 12. La Eklezio plurfoje sin esprimis pri la naturo kaj la funkcio de la lego: la jura normo, kiu regas la rilatojn inter personoj kaj reguligas iliajn kondutojn, devas sin bazi sur la morala normo bazita sur la naturo de la aferoj.
13. La conoscenza di tale norma morale naturale non è preclusa all'uomo. Pur con perplessità e incertezze, egli può scoprire, almeno nelle sue linee essenziali, questa legge morale comune che, al di là delle differenze culturali, permette agli esseri umani di capirsi tra loro circa gli aspetti più importanti del bene e del male, del giusto e dell'ingiusto. 13. La kono de tiu morala normo ne estas malebligata al homo. Eĉ se kun perpleksecoj kaj necertecoj, li kapablas malkovri, almenaŭ en ĝiaj esencaj konturoj, tiun komunan moralan leĝon kiu, trans la kulturaj diversecoj, konsentas al la homaj estaĵoj interkompreniĝi pri la ĉefaj konceptoj de bono kaj malbono, de justeco kaj maljusteco.
Superamento dei conflitti e disarmo Transpaso de konfliktoj kaj malarmado
14. Oggi gravi divisioni e conflitti gettano ombre minacciose sul futuro dell'umanità, mentre il pericolo della proliferazione dell'arma nucleare suscita apprensione. Le molte guerre civili nel Continente africano, i conflitti e attentati nel Medio Oriente, influenzano anche le Nazioni e regioni limitrofe, rischiando di coinvolgerle nella spirale della violenza. Si deve registrare con rammarico l'aumento della corsa agli armamenti persino nelle Nazioni in via di sviluppo, che destinano una quota importante delle loro magre risorse all'acquisto di armi sempre più sofisticate. È necessaria la mobilitazione di tutte le persone di buona volontà a favore di un'efficace smilitarizzazione, soprattutto nel campo delle armi nucleari. 14. Hodiaŭ gravaj disiĝoj kaj konfliktoj ĵetas minacajn ombrojn sur la estonton de la homaro, dum la danĝero de la proliferado de nukleaj armiloj maltrankviligas. La multnombraj intercivitanaj militoj en la afrika kontinento, la konfliktoj kaj atencoj en Meza Oriento, influas ankaŭ la najbarajn naciojn kaj regionojn, riskante kuntreni ilin en la spiralo de la perforto. Oni devas rimarki, bedaŭrinde, la kreskon de la kuro al sinarmado eĉ en la evolulandoj, kiuj asignas gravan parton de siaj malabundaj rimedoj al aĉeto de armiloj ĉiam pli rafinitaj. Necesas la mobilizado de ĉiuj bonvolemaj personoj favore al efika senarmeigo, precipe en la kampo de la nukleaj armiloj.
15. Il messaggio del Santo Padre conclude ricordando il 60° anniversario della Dichiarazione universale dei diritti umani da parte dell'ONU (1948), il 25° anniversario dell'adozione, da parte della Santa Sede, della Carta dei diritti della famiglia (1983) e il 40° anniversario della celebrazione della prima Giornata Mondiale della Pace voluta da Papa Paolo VI (1968). Il messaggio termina rivolgendo un invito ai credenti ad implorare da Dio il dono della pace e, ai i cristiani, ad affidarsi all'intercessione di Maria nostra Madre comune. 15. Konklude de lia mesaĝo, la Sankta Patro memorigas la 60.an datrevenon de la Universala deklaracio de la homaj rajtoj fare de UNo (1948), la 25.an datrevenon de la adopto, fare de la Sankta Seĝo, de la Ĉarto de la familiaj rajtoj (1983) kaj la 40.an datrevenon de la unua celebro de la Tutmonda Tago de la Paco iniciatita da Papo Paŭlo la 6.a (1968). La mesaĝo finiĝas adresante inviton al kredantoj, petegi Dion pri la donaco de la paco, kaj al kristanoj, sin konfidi al propetado da Maria nia komuna Patrino.

Ricordiamo: dal 18 al 25 gennaio 2008
Settimana di preghiera per l'unità dei cristiani



Mons. Gianni Ambrosio nuovo vescovo di Piacenza-Bobbio

   Domenica 23 dicembre papa Benedetto XVI ha nominato Vescovo di Piacenza-Bobbio mons. Gianni Ambrosio, direttore responsabile di Katolika Sento.
   Mons. Gianni Ambrosio è nato a Santhià (Vercelli) il 23 dicembre 1943, quindi è stato nominato vescovo nel giorno del suo 64.o compleanno. È stato ordinato sacerdote nel 1968. Dal 1974 è docente ordinario di Sociologia religiosa e di Teologia pastorale presso la Facoltà Teologica dell'Italia Settentrionale e dal 2001è assistente ecclesiastico generale dell'Università Cattolica.
   Ci felicitiamo con lui e rivolgiamo a Dio una preghiera per la sua nuova missione.


Meditazione per Natale

Kristnaska primedito
Ogni anno, in occasione del S. Natale, mons. Balconi invia ai Centri Culturali una breve riflessione. Ecco quella di quest'anno: Ĉiujare, okaze de Kristnasko, mons. Balconi sendas al Kulturaj Centroj malgrandan pripenson. Jen la ĉijaran::
“L’essenza umana non ha senso se non per la soppressione di ogni schiavitù dell’uomo, nei confronti del mondo, della nazione, del pensiero astratto e per la sua subordinazione immediata al Dio vivente.
E’ soltanto con questa libera subordinazione a Dio che la persona umana può determinare dall’interno le sue relazioni con i valori soprapersonali”. 		“La homa esenco, estus sensignifa, se ne pro la forigo de ĉiu homa sklaveco rilate al la mondo, al la nacio, al la abstrakta penso, kaj pro la tuja submetiĝo al vivanta Dio.
 Estas nur pere de ĉi tiu submetiĝo al Dio, ke la homa persono kapablas determini el interno siajn rilatojn kun la superpersonaj valoroj”.
   E’ una riflessione di Nikolaj Aleksandrovic Berdiaev, uno dei più grandi filosofi russi del secolo scorso e uno di quei pensatori che hanno dovuto soffrire molto, per far valere le proprie idee. Egli richiama una delle più stimolanti e incoraggianti verità del Natale. L’uomo è il centro dell’universo, a patto però che non dimentichi e non trascuri il suo radicarsi in Dio.    Ĉi tio estas pripenso de Nikolaj Aleksandrovic Berdiaev, unu el la plej grandaj rusaj filozofoj de la pasinta jarcento kaj unu el la pensuloj kiuj devis multe suferi, por sukcesigi siajn ideojn. Li revokas unu el la plej stimulaj kaj kuraĝigaj veroj de Kristnasko. La homo estas centro de la universo, sed kondice ke li ne forgesu kaj ne preterlasu sian enradikiĝo en Dio.
   Con i migliori Auguri    Kun la plej bonaj bondeziroj
Mons. Giovanni Balconi Mons. Giovanni Balconi

EL LE HOMILIOJ DE MONS. BALCONI

El la homilio de la dua jartempa dimanĉo (16-01-2005) pri la la evangelio laŭ Johano: "Jen la Ŝafido de Dio, kiu prenas sur sin la pekon de la mondo!"

   Sanktuloj apartenas al ĉiuj tempoj; ĉar ilia vivo estas nova ekspliko de unu vero eterna kaj senfina; ĝi estas reflekto, en nova spegulo, de la persono de Jesuo; ĝi estas nova klopodo denove skribi homilion pri la Evangelio.
   Ĉi tio rilatas ankaŭ al Johano la Baptisto; en li ni trovas sintonion por vidi kaj diri. “Li vidis Jesuon venanta al li, kaj diris...”.
   Skribas sankta Paŭlo: Se vi konfesas per viaj lipoj, kaj se vi kredas per via koro, vi vin savos. Li eksplikas: per lipoj vi faras vian konfeson, tamen per la koro vi kredas.
Plurfoje la fido estas konkerenda. Ankaŭ por ni, kiuj bonŝance ĝin heredis el nia patro kaj el nia patrino, la fido bezonas saltojn de kvalito, kaj momentojn, en kiuj ni devas decidi kaj ĝin porti ĝis la matureco.
   En la agmaniero de Johano estas distingeblaj tri paŝoj:
1) Mi ne sciis, mi ne konis. Kelkfoje Jesuo estas meze de ni, iras inter ni, kaj ni ne rekonas lin, ĉar ni lin ne konas aŭ ni lin ne sufiĉe konas. La barkoj de du amikoj interkruciĝis en la sama haveno. Estis nokto, ĉeestis densa nebulo. Neniu el ili rekonis la boaton de la amiko; tiamaniere ili pasis unu preter la alia kaj ne reciproke sin salutis.
2) La ago de Dio, la influo de la Sankta Spirito. "Kiu sendis min por bapti per akvo, tiu diris al mi...”. La fido eliris el Dio. La Sinjoro sugestas, indikas la koordinatojn kaj la parametrojn pri la vero. Al la loĝantoj de Nazareth Jesuo eksplikas, ke la vortoj de Jesaja “La dia spirito estas sur mi, la Eternulo min sanktoleis por bonanonci al mizeruloj la Evangelion” estas realigitaj en li. “Hodiaŭ tiu skribo plenumiĝas en viaj oreloj”. Tamen ili al li ne kredis. Venkinte la giganton Goliaton, Davido pendigis sian ŝtonĵetilon en la templo. Kontraŭe, neniam la fido povas esti metita en la ŝrankon. Skribis la apostolo Paŭlo: “Tenu la ŝildon de la fido, per kiu vi povos estingi ĉiujn fajrajn sagojn de la malbonulo”.
3) Mi vidis kaj atestis. Johano klinis la kapon kaj akceptis. Kiacele malhumiliĝi por la fido? Tio estus kiel ĵeti unu guton da akvo sur inkandeskan feron. Ni legas en Bernanos: “La mondo formanĝita estas de enuo. Ni devas pripensi por ĝin kompreni; tiun aferon oni ne komprenas tuj. Ĝi estas kiel pulvo. Vi iras kaj eliras sen ĝin vidi. Ĝin vi spiras, ĝin manĝas, ĝin trinkas: ĝi estas tre subtila, tiamaniere, ke ĝi ne krakas sub la dentoj. Vi devas ofte agitiĝi por skui ĉi tiun polvon de cindro. Jen, kial la mondo multe agitiĝas”. La Sinjoro al mi petas belaĵojn, ĝojaĵojn, mirindaĵojn; li ne petas nin iri por forkapti la stelojn kaj reporti ilin en alian lokon.
   Antaŭ kelkaj jaroj, vi certe memoras, ruinigis la digo de Longarone. Doktoro Glaŭko Trevisan multmaniere helpis la bezonulojn, organizis la helpojn, kuraĝigis la popolon tamen li senkuraĝiĝis. Li iris al la pastro: “mi ne povas eduki miajn filojn en ĉi tiu dezerto” li diris, “vi rajtas foriri - respondis la pastro - tamen, se vi foriras, kiu restados en Longarone?”. Li deiris kun klinita kapo kaj neniam plu diris, ke li volis foriri. Kiam li mortis, iu trovis lian tirkeston plenplena je bonbonoj, kiujn li preparis por la infanoj de la infanlernejo.
Kiel travideblaj fariĝas la sanktuloj! Mi volus, ho Sinjoro, esti kristalo, senmakula akvo, tiamaniere, ke pere de mi ĉiuj povu vidi vin. Kiom mi volus esti nepalpebla guto de lumo, pendigita al via volo! Estus bela afero daŭrigi senfine la dialogon kun vi kaj ne rompi ĝin eĉ por plenumi la tagajn taskojn!
Kiam doktoro Munz aliris al Tambaréné por anstataŭi doktoron Sweitzer, kiu donis sian vivon por ĉi tiu hospitalo, providenca por la afrikanoj, li volis, ke lia ĉambro estu la lasta aranĝenda. Ĉu la hospitalo, diris li, ne estas antaŭ ĉio por la malsanuloj?
Kiamaniere agus ni? Al kiu ni donas la prioritaton?
Mons. Giovanni Balconi


BIBLIA KULTURO

KIA LA HEBREECO DE JESUO? QUALE L'EBRAICITÀ DI GESÙ?
   Ke Jesuo estas hebreo, sange kaj civilize kaj religie, estas evidentigite ankaŭ de la juda tradicio dokumentita de la unua jarcento de nia erao. Fakte, la Talmudoj -libroj fundamentaj por la historio kaj tradicio de hebreeco- traktas Jesuon kun maldelikateco kaj varispecaj akuzoj, sed neniam neante aŭ suspektigante pri lia ekzisto. Hodiaŭ la komentariisto de Talmudoj iom mildigas la vortajn ekscesojn kaj, iom post iom, Jesuo fariĝis hebreo… hebreo akceptita kaj foje estimata kiel “nia frato Jesuo”. Tiom hebrea, tamen, ke li kunfandiĝis en hebreeco ĝis perdigi al li ĉiujn siajn originalaĵojn: eminenta hebreo kaj religia reformisto, sed ne io plia!    Che Gesù fosse ebreo per sangue, cultura e religione è riconosciuto anche dalla tradizione giudaica documentata dal primo secolo della nostra era. Di fatto, i Talmud -libri fondamentali per la storia e la tradizione ebraica- trattano Gesù rozzamente e con accuse di varia specie, ma senza mai negare la sua esistenza. Oggi il commentatore dei Talmud, raddolcisce un po' gli eccessi verbali e, poco a poco Gesù si fa ebreo ... ebreo accettato e talvolta stimato come “il nostro fratello Gesù”. Tanto ebreo, tuttavia, da fondersi nell'ebraicità fino a fargli perdere ogni sua originalità: un eminente ebreo e un riformatore religioso, ma nulla più.
   Al tiu hebreeco, tiom enamiĝis itala historiisto, ke lia ĵurnalista kunlaboranto kaj televida prezentisto ne perdas okazon por rajdi sian ĉevaleton, tiel enŝteligante: Jesuo estis korpe, spirite, pensmaniere, more nur hebrea. Por tiu Jesuo oni rezervas la titolon de religia reformisto aŭ socia engaĝiĝinto, kiu moviĝis ene de la religiaj kategorioj. Oni lin admiras pro lia morala doktrino, pro lia saĝa konduto kaj tipa reago kontraŭ la fremda reganto. Kaj por lin reteni ene de tia sola hebreeco, oni estis devigata forigi el la evangelioj ĉion kio sonas ne hebreece: tio, kio translimas tiun skemon, estas aldonaĵo, mitologiaĵo aŭ ruzaĵo de la unuaj kristanoj.    Uno storico italiano, si è tanto innamorato di questa ebraicità, che un suo collaboratore giornalista e presentatore televisivo, non perde occasione per cavalcare il proprio cavalluccio, così insinuando: Gesù era per corpo, spirito, modo di pensare ed usanze esclusivamente ebreo. Per quel Gesù si riserva il titolo di riformatore religioso o socialmente impegnato, che si muoveva all'interno di categorie religiose. Lo si ammira per la sua dottrina morale, per il suo comportamento sapiente e la tipica reazione contro il dominatore straniero. E per contenerlo all'interno di tale esclusiva ebraicità, si è stati costretti ad eliminare dai vangeli quanto non suona ebraico: ciò che esce da questo schema è un'aggiunta, un mito o una furbata dei primi cristiani.
   Ĉi tie ni volus montri, ke eblas trovi originalaĵojn en la paroloj kaj konduto de Jesuo. Konvenas tuj aserti, ke Jesuo, krom esti hebrea, sin deklaris tia kaj orgojlis pri sia etneco: tion montras kiam, interalie, li deklaris, ke Abrahamo vidis lian tagon kaj ĝojis, ke la profetoj parolis pri li, ke li venis por la domo de Davido ktp. Li vizitas la templon kaj sinagogojn, sendas liberigitojn el lepro al la sacerdotaro, al kiu ili pagu la leĝan obolon por esti reakceptitaj en la konsorcio de la puruloj.    Qui vorremmo dimostrare che è possibile trovare dell'originalità nelle parole e nel comportamento di Gesù. Conviene subito affermare che Gesù, oltre che essere ebreo, si è dichiarato tale ed era orgoglioso delle proprie origini: ciò è dimostrato quando, tra l'altro, dichiara che Abramo vide il suo giorno e ne gioì, che i profeti parlarono di lui, che egli discende dalla casa di Davide etc. Egli frequentava il tempio e le sinagoghe, mandava dai sacerdoti i guariti dalla lebbra, ai quali dovevano pagare l'obolo di legge per venire riaccettati nella comunità dei non impuri.
   Sed Jesuo aperas iom pli ol hebrea, same kiel iom pli ol nura civitano de nia mondo. Ni provu:    Ma Gesù appare un po' più che ebreo, così come un po' più che un semplice cittadino del mondo. Proviamolo:
   Jesuo estas parolanta en iu domo, kiam al li estas prezentita paralizulo, kiun li resanigas kaj aldonas: “Viaj pekoj estas pardonitaj!” (Mk 2). La ĉeestantoj miras kaj klaĉas kontraŭ li dirante: “Kiu povas pardoni pekojn, krom Dio sola?”. Jen originalaĵo de la konduto de Jesuo. Ĉu en la juda tradicio troviĝas kiu diras: “Mi pardonas la pekon”? Pardoni la pekojn estis ĉiam rekonita kiel ekskluziva povo de la mizerikordo de Dio.    Gesù sta parlando in una casa quando gli viene presentato un paralitico, che lui guarisce aggiungendo: “Ti sono rimessi i tuoi peccati!” (Mk 2). I presenti si meravigliano e vociferano contro di lui dicendo: “Chi può perdonare i peccati oltre Dio?”. Ecco la cosa originale nel comportamento di Gesù. Forse che nella tradizione giudaica c'è qualcuno che dice: “Ti perdono i peccati”? Perdonare i peccati è da sempre riconosciuto come potere esclusivo della misericordia di Dio.
   Oni certe memoras la epizodon de la virino konata kiel emoroisa (Lk 8,43ss) suferanta je sangofluo. Tiu virino perdas sangon el intimaj zonoj, sango kiu igas malpura ŝin kaj la ŝin tuŝantojn, laŭ la rigida hebrea tradicio. Sed estas la konduto de Jesuo, kiu interesas: ĉu Jesuo sin sentu malpurigita je la tuŝo de tiu virino? Se li estus kulture tute hebrea, li devus almenaŭ riproĉi la virinon. Jesuo, do, eliras el la kutima tiutempa hebrea sinteno.    Certamente si ricorda l'episodio della donna conosciuta come emorroissa (Lc 4,43ss) sofferente di flusso di sangue. Tale donna perde sangue dalle parti intime, sangue che la rende impura e rende impuri coloro che la toccano, secondo la rigida tradizione ebraica. Ma è il comportamento di Gesù che ci interessa: forse che Gesù si sente reso impuro dal contatto con quella donna? Se lui fosse stato culturalmente pienamente ebreo, avrebbe almeno dovuto rimproverare la donna. Gesù, quindi, si discosta dall'abituale comportamento ebraico di quel tempo.
   La samo faktiĝas kun la pekulino en la domo de fariseo Simono (Lk 7,36). Temas pri prostituitino: laŭ severaj tiamaj kutimoj, el prostituitino renkontata laŭvoje oni distanciĝu almenaŭ du metrojn (nur laŭvoje, tamen!) por ne akiri malpurecon kaj malindecon. Laŭvoje tiuj virinoj marŝadis kun kovrita vizaĝo kaj videbla kaphararo, male la familia virino laŭvoje aperadis kun kovrita kaphararo kaj malkovrita vizaĝo. La anonima prostituitino kunportas la “armilojn” de sia profesio, interalie la vazeto de parfumita oleo por parfume oleumi la klienton, kiel oni al ŝi instruis ek de la unuaj infanecaj jaroj (tiam, en tiu socio, oni destiniĝis al prostitucio el naskiĝo), sed ĉi-foje, ŝi ne sin limigas parfumi la piedojn, ŝi ilin ankaŭ banas per siaj larmoj kaj per siaj haroj ilin viŝas. Tuj komentas la fariseo invitinta: “Ĉi tiu, se li estus profeto, ja scius kiu kaj, kia virino lin tuŝas…”. Lin tuŝas! Nu, Jesuo sin lasas tuŝi kaj ne sin juĝas malpurigita antaŭ multaj personoj kaj ne montras ĝenon! Por li ne ekzistas leĝa malpureco! Sed tio metas lin ekster la tiama hebrea oficiala pensmaniero.    La stessa cosa si realizza con la peccatrice nella casa di Simone il fariseo (Lc.7,36). Si tratta di una prostituta: secondo le severe usanze di allora, per non diventare impuri e perdere la dignità, si doveva rimanere distanti almeno due metri da una prostituta incontrata per strada (solo per strada, tuttavia!). Tali donne passavano per strada con il viso velato e la chioma ben in vista, al contrario la donna di famiglia si mostrava con capelli coperti e a viso scoperto. L'anonima prostituta porta con se le “armi” della sua professione, tra l'altro un vasetto di olio profumato per ungere il cliente con profumo, come le insegnarono sin dalla sua infanzia (allora, in quella società, le si destinava alla prostituzione dalla nascita), ma questa volta, ella non si limita a profumare i piedi, ma li bagna con le sue lacrime e li asciuga con i suoi capelli. Subito il fariseo che lo aveva invitato, commenta: “Costui, se fosse un profeta, saprebbe di certo, che tipo di donna lo sta toccando...”. Lo sta toccando! Ebbene, Gesù si lascia toccare e non si ritiene reso impuro né si mostra infastidito! Per lui non esiste una impurità legale! Ma ciò lo pone al di fuori del modo di pensare ufficiale dell'ebreo di allora.
   En la johana evangelio (Jo 4) oni legas, kiel Jesuo restis sola ĉe la puto de Jakobo, en varma tagmezo, kaj jen venas virino ĉerpi akvon. Kaj Jesuo komencas la faman dialogon. Al nia temo interesas, ke li estas parolanta kun virino… samariana. Ĉu la Talmudoj ne diras, ke la samarianaj virinoj estas malpuraj kaj malpurigas ek de la naskiĝo? La disĉiploj, enfermitaj en tiu antaŭjuĝo, revenantaj el urbo ekfrostiĝas malgraŭ la varmo! Sed Jesuo faras al tiu virino revelaciaĵojn kiuj esenciĝos en kristanismo. Tiu Jesua sinteno signas la evoluon, kvankam malrapidan, de la principo de egala indeco inter rasoj kaj seksoj! kaj tio estas io tute nova.    Nel vangelo di Giovanni (Gv 4) si legge di come Gesù se ne stava solo presso il pozzo di Giacobbe, in un caldo meriggio quando venne una donna per attingere acqua. E Gesù inizia il famoso dialogo. Per il nostro tema è interessante notare che lui stava parlando con una donna... samaritana. Forse che i Talmud non dicono che le donne samaritane sono impure fin dalla nascita e rendono impuro? I discepoli rintanati in questo pregiudizio, tornati dalla città rabbrividiscono malgrado il caldo! Ma Gesù fa a quella donna delle rivelazioni che diventeranno essenziali nel cristianesimo. Questo comportamento di Gesù segna l'evoluzione, anche se lenta, del principio di uguale dignità tra le razze e i sessi! e questo è qualcosa di completamente nuovo.
(daŭrigota)
 Armando Zecchin
 		(continua)
 Armando Zecchin


NAVIGE EN LA TUT-TERA TEKSAĴO

Note sul nostro sito

   Recentemente il KEC (Katolika Esperanto-Centro) di Milano è stato oggetto di interessamento da parte degli enti ecclesiastici. Ha incominciato la Conferenza Episcopale Italiana con la richiesta dei dati dell'associazione per l'archivio centrale dei Centri Culturali Cattolici Italiani, poi la Conferenza Episcopale della Lombardia, che non solo ha voluto i dati anagrafici del centro, ma anche informazioni sulla sua attività, la sua integrazione con le altre entità ecclesiali e le sue esigenze. Una richiesta analoga è giunta anche dal Coordinamento dei Centri Culturali della diocesi di Milano la quale ha messo a disposizione di ogni centro uno spazio nel sito internet della diocesi. Tutti ci hanno richiesto l'indirizzo di posta elettronica e l'eventuale sito web. Probabilmente anche altri gruppi esperantisti cattolici hanno ricevuto analoghe richieste, quindi abbiamo pensato di riservare, nel sito dell'UECI, uno spazio a disposizione dei gruppi locali www.ueci.it/grupoj.
   Invitiamo tutti i responsabili dei gruppi locali UECI a prenderne atto ed inviare al presidente dell'UECI il materiale che si vuol pubblicare nel sito.
    Non è importante la dimensione del gruppo, l'importante che abbia un minimo di attività, anche se è costituito da poche persone.
   Al momento è stato inserito uno spazio per il gruppo di Milano, uno per il gruppo di Rimini con un link sul nuovo sito del CER-ES e un link sul sito del gruppo di Trento. Ci aspettiamo qualcosa anche dagli altri gruppi riconosciuti, come quelli di Vercelli e di Treviso, ma anche da quelli che non raggiungono i 10 membri regolamentari. È importante che ci rendiamo visibili a livello ecclesiale anche con questi mezzi moderni.
***
   I visitatori del nostro sito avranno notato che esso risulta registrato nella “Lista dei Siti cattolici Italiani”. Non siamo stati noi a richiedere la registrazione, ma loro a proporcela, ciò vuol dire siamo stati notati anche al di fuori del mondo esperantista. Se, dal sito www.ueci.it cliccate sull'icona di tale lista, un link vi collegherà con www.siticattolici.it. In questo sito ci sono le descrizioni e i collegamenti con migliaia di siti cattolici italiani suddivisi nelle diverse categorie:
Siti istituzionali.
Parrocchie
Ordini Religiosi
Associazioni Ecclesiali
Cultura e Università
Informazione e stampa
Luoghi Cattolici
Musica
Santi e Beati
Segnalazioni Varie
Universo ProChiesa
Noi siamo nella sezione “Segnalazioni varie” sottosezione “Chiesa nel mondo”. Se andate a cercare “Unione Esperantista Cattolica Italiana” potete vedere il numero totale dei visitatori che si sono collegati al nostro sito attraverso questa lista a partire dal giorno del suo inserimento (14 maggio 2007). Al 31 dicembre risultavano ben 217 visite.
Giovanni Daminelli


NI FUNEBRAS KAJ KONDOLENCAS

La 21a de Novembro, 92 jaraĝa, mortis Antonio Maria Canevarolo edzo de ueci-anino Elsa Moracchiato, kiun ni kore kondolencas. Ni levu preĝojn por la forpasinto.
***

Je la fino de Novembro forpasis nia samideanino Pinuccia De Gregori el la ueci-grupo de Milano. Ni preĝu por ke la Sinjoro donu al ŝi la eternan ripozon kaj brilu al ŝi la lumon senfinan.




LETEROJ AL REDAKTEJO

De: Jitka Skalicka
Al: katolika.sento@ueci.it
30 de Novembro 2007

Ĉi semajne bonorde atingis min gazeto KS, dankon. Kiel kutime mi legas ĝin kun intereso. Ĉi foje mi volas reagi iomete je la raporto pri okazinta esploro de opinioj pri KS. Nature ni havas diversajn opiniojn, ne eblas kontentigi ĉiujn, ĉu ne. Mi devas diri, ke ne eblas konsenti kun la propono ĉesigi la aperigadon de KS favore al EK. Enhavo de KS evidentiĝas pli abunda, pli interesa kaj ĉefe: ĝi aperadas regule! Al la redakcio estu laŭdo.
 Mi havas ankaŭ demandon. Venontjare ( en septembro ) aperos nova traduko de la Biblio en la itala. Ĉu oni intencas denove traduki aŭ revizii la ĝisnunan E-tradukon de la Biblio? Kiu plenumas la taskon, kiu respondecas pri tio? Tio vere interesas min. Dankon por via kompreno. Havu benitan Adventon. Kun amikaj salutoj, Jitka

Jen nia respondo:

   Ne timu! KS kaj EK ambaŭ daŭros, tiel volas la plejmulto.
 Jam estas pluraj tradukoj de la Biblio en la italan. La nova traduko estas la tria eldono de la "Bibbia CEI" (t.e. la traduko zorgata de la Itala Episkopa Konferenco). Krom la korekto de kelkaj eraroj, ĝia celo estas precipe la uzo de la bibliaj tekstoj en la liturgio, por faciligi la komprenon kaj la elparolon. Fakte sur ĉi tiu nova traduko baziĝas la nova eldono de la legaĵaro de la Meso.
    Laŭ mia scio, neniu parolis ĝis nun pri nova traduko de la Biblio en Esperanton. La nuna traduko, ne estas eldono de la Katolika Eklezio. La traduko de la Malnova Testamento estis verko de L.L.Zamenhof, por la hebreaj libroj, kaj de Gerrit Beverling, por la duakanonaj libroj, la traduko de la Nova testamento esits farita zorge de la Brita Biblia Societo, kiu reviziis ankaŭ la tradukon de Zamenhof.
    La tekstoj uzataj en la Meslibro en Esperanto, aprobitaj de la Eklezio, estas novaj tradukoj ofte tre malsimilaj al tiuj de la superdirita Biblio.
    Bonan adventon ankaŭ al vi. En Milano la Advento komenciĝas du semajnojn antaŭe, ĉar ni havas alian riton.
    Ĝis la revido en Romo, placo Sanka Petro, la venontan Kristnaskon.
 Dio benu,
Giovanni Daminelli


INFORMOJ EL LA LOKAJ GRUPOJ

Milano

   Anche quest'anno in occasione del Natale, il gruppo milanese ha organizzato la presenza degli esperantisti in piazza S.Pietro in occasione della benedizione papale Urbi et Orbi. Come ogni Natale, sino all'ultimo momento non si aveva la certezza di riuscire a raggruppare almeno nove volenterosi per portare i nove cartelli. A questo proposito c'è stato uno scambio di messaggi in rete iniziato da Carlo Sarandrea nella “dissendolisto” di Esperantisti Italiani:

Carlo Sarandrea:
   Carissimi, poiché l'ottimo Gianni Conti (a cui il movimento deve molto ma al quale il movimento non sente di dover molto - vedi l'elenco degli ultimi premiati nei vari concorsi /manifestazioni /sondaggi) è ogni anno in ambasce perchè non sa, fino all'ultimo, se si troveranno 9 mani a sorreggere le singole lettere dei pannelli in piazza San Pietro.
 Siccome io stimo e ammiro Gianni, propongo quanto segue.
 Chiediamo al Papa di fare gli auguri non più in esperanto, ma in IDO (sempre roba nostra, in un certo senso). Così basteranno solo 3 persone (Conti, Daminelli, Sorosina - i quali si imbarcano in treno dalla Lombardia ogni anno, di notte, per raggiungere Roma ed essere gli unici sicuri ad esser presenti).
 Avrei pensato al Volapük, ma si tratta sempre di 7 persone... Scrivo alla lista IDO per chiedere come si traduce: Dibenitan Kristnaskon kaj felicxan novjaron. A presto.
 Carlo Sarandrea:
   HO TROVATO! "Me salutas vi ye la nomo di Iesu Kristo rezurektinta". Mo' scrivo a Joseph...
 Antonio De Salvo:
   Rispondo: sperando che non ci sia bisogno neppure in futuro della prospettata "soluzione finale", comunque - per sicurezza - sarà bene conservare il testo del "saluto", magari per un'occasione (la Pasqua) più adatta al suo contenuto. Ciao.
 Carlo Sarandrea:
   Hai voglia a dirlo agli idisti e alla loro voglia di riformare tutto...
 Armando Zecchin:
   Ma non ci sono più i barboni lì attorno? Una mancia sarebbe anche atto di carità...
 Carlo Sarandrea:
   "Armando Zecchin" ha scritto: “Ma non ci sono più barboni lì attorno?”
 Si sono rifiutati.....

   In conclusione in piazza S.Pietro eravamo in venti, tra cui il presidente della FEI, Renato Corsetti (già presidente dell'UEA). Il prossimo appuntamento sarà a Pasqua. Vi aspettiamo numerosi.

***

Rimini

Anche quest'anno l'ufficio Migrantes della Caritas diocesana di Rimini in occasione del S.Natale ha pubblicato un piegevole in dieci lingue, tra le quali l'esperanto, per spiegare agli immigrati il significato del Natale, dell'Epifania e del primo gennaio, festa della maternità di Maria e giornata mondiale della pace.
***
Nella cattedrale di Rimini, il giorno dell'Epifania si celebrerà la “Messa dei Popoli”, presieduta dal vescovo, alla quale parteciperanno i rappresentanti delle comunità di immigrati presenti in città con le loro bandiere. Saranno presenti anche i soci del gruppo UECI di Rimini con la loro bandiera. Alla preghiera dei fedeli le intenzioni saranno recitate nelle varie lingue compreso l'esperanto.
***
Il nuovo vescovo di Rimini mons. Francesco Lambiasi ha scritto la presentazione del volume “Un secolo di semina - Inizio del raccolto” preparato dal CER-ES per celebrare del 100° anniversario dell'esperanto a Rimini. Eccone il testo:

   L'esperanto a Rimini ha radici profonde e una storia lunga un secolo. Una storia fatta di conoscitori della lingua internazionale, di maestri, di diffusori, di testimoni di esperienze civiche ed ecclesiali rese possibili dalla padronanza e dall'uso della lingua nata per superare le divisioni, pianificata, comune e neutrale.
    Ho letto con vivo interesse le bozze della presente pubblicazione, alla quale ha lavorato, con alcuni collaboratori, don Duilio Magnani, da anni "innamorato" dell'esperanto, alla cui diffusione ed alla cui valorizzazione in ambito ecclesiale ha dedicato con spirito sacerdotale tempo, creatività, fatica. Grazie anche a lui e alla sua tenacia, l'esperanto ha acquisito piena cittadinanza come lingua liturgica nella Chiesa, culminata con l'approvazione del Messale in esperanto da parte della Congregazione del Culto Divino e della Disciplina dei Sacramenti nel 1990, sotto il pontificato di Giovanni Paolo II e con l'incoraggiamento del mio predecessore Mons. Giovanni Locatelli. L'esperanto ora è diffuso e praticato non solo come lingua di unità fra popoli diversi, ma anche come veicolo efficace di evangelizzazione, di ecumenismo, di solidarietà. Ne danno ampia testimonianza i convegni internazionali, alcuni dei quali svoltisi a Rimini, e le numerose iniziative che hanno visto unire persone di popoli diversi, anche in momenti drammatici della storia recente, specialmente nei paesi dell'est Europa.
    La storia dell'esperanto a Rimini si intreccia con il ministero di tre sacerdoti che ad esso si sono dedicati con passione e convinzione: i religiosi francescani P. Modesto Carolfi (deceduto nel 1958) e P. Albino Ciccanti, (deceduto nel 1994); e il sacerdote diocesano don Duilio Magnani, già parroco di SS. Giovanni- e Paolo, parrocchia ora in unità con S. Giuseppe al Porto. Don Magnani ha dato grande impulso al movimento esperantista a Rimini, all'estero e nello stesso ambito ecclesiale, ricoprendo anche a lungo la responsabilità di Presidente dell'Unione Internazionale Esperantista Cattolica (IKUE).
 Auguro al volume, che documenta tra l'altro le opere musive ispirate all'esperanto realizzate nella chiesa dei SS. Giovanni e Paolo, di allargare fra i lettori l'interesse per questa lingua, che può costituire un ulteriore veicolo di unità e di pace, secondo l'auspicio del Concilio Vaticano II: "I cristiani cooperino volentieri e di tutto cuore all'edificazione dell'ordine internazionale nel rispetto delle legittime libertà e in amichevole fraternità con tutti" (Gaudium et spes, 88).
+ Francesco Lambiasi


61° Congresso dell'IKUE
 Rimini 30 agosto - 6 settembre

   Quest'anno il congresso dell'IKUE si terrà a Rimini da sabato 30 agosto a sabato 6 settembre. La scelta è caduta su questa località, per celebrare il centesimo anniversario della presenza dell'esperanto a Rimini e l'ottantesimo compleanno di don Duilio Magnani. È un evento importante a cui raccomandiamo di partecipare, sia per l'importanza del congresso internazionale dei cattolici, sia come incoraggiamento alla città di Rimini che ha dimostrato un particolare impegno nel sostenere l'esperanto, non solo in passato, ma anche al presente con il CER-ES, la cui attività è riconosciuta ed apprezzata anche dalle autorità locali a partire dal sindaco e dal nuovo vescovo.
   La data è abbastanza lontana dal congresso UECI, quindi la nostra partecipazione non dovrebbe mancare, tanto più che anche in passato in Italia si svolgevano due manifestazioni esperantiste cattoliche: il Printempa Kunveno e il Congresso UECI.
   Purtroppo la data è vicina a quella del congresso FEI che si terrà a Grosseto dal 22 al 28 agosto. Cerchiamo, nel limite del possibile di partecipare ad entrambe.
   I dettagli organizzativi non sono ancora del tutto definiti, quindi li pubblicheremo nel prossimo numero.   


SCIIGOJ EL AFRIKO

Dalla R.D. del Congo

   Da Kinshasa (Repubblica Democratica del Congo) il rappresentante dell'IKUE, Malanda Jan Bosco ci comunica che il minibus mandato da Rimini il 25 maggio (vedi KS n.4/2007) arriverà finalmente in porto l'11 dicembre (quindi dovrebbe essere arrivato). Il minibus darà lavoro ad alcuni giovani esperantisti di Kinshasa, che un po' alla volta restituiranno il prestito ricevuto per la sua messa in strada.
***

Dal Camerun

   Il novello sacerdote Louis Mbella, esperantista e fratello di Gabriel Anda, anche lui sacerdote, che lo scorso anno è stato eletto estrarano dell'IKUE, ci ha mandato, tramite don Duilio, il racconto della sua ordinazione.
   Riportiamo il suo indirizzo di posta elettronica perché gli esperantisti gli facciano gli auguri e instaurino una fraterna corrispondenza: pmbellals@yahoo.fr.

   Ecco la sua lettera del 16 ottobre 2007:

   Antaŭ mia sacerdotiĝo, mi restadis dum du semajnoj en monaĥejo por preĝi kaj aŭskulti la dian parolon.
    La 1.an de Septembro alvenis la tago atendita. Ni estis du kandidatoj. Alvenis de mia vilaĝo mia patrino, miaj gefratoj, gekuzoj, geonkloj, ktp.( mia vilaĝo estas Marienberg, la unua romkatolika paroĥo fondita de germanaj misiistoj en 1890)
    La kapelo estis plena de personoj. La meso daŭris pli ol du horoj. La ĉeestantoj aplaŭdis kaj kriis dum la ceremonio. Tiu ceremonio estis prezidita de la apostola nuncio M-sro Eliseo Antonio Ariotti. Dum la ceremonio mi sentis ke vi estis apud mi, mi sentis vian ĉeeston.
    Post la meso, ni unue benis multajn personojn kaj sanktajn objektojn, poste ni paŭzis dum kelka tempo.
    Postagmeze komenciĝis la festo. La festantoj dancis, agrable kaj afable, klasikajn kaj tradiciajn dancojn. Nokte, mi iris dormi, ĉar la postan tagon, dimanĉon, mi devis diri mian unuan meson.
    Kiam alvenis dimanĉo, je la 11a, antaŭ multaj kristanoj, amikoj kaj familianoj, mi diris mian unuan meson. La koruso kantis la plej belajn kantojn dum la meso kaj oni vere dancis. Aliaj sacerdotoj venis por kuncelebri.
    Tiu paroĥo estas eta kaj ne havas financajn rimedojn. Surprize en la eliro de la meso ili pretigis manĝaĵon por kelkaj invititoj.
    Mi ripozis apenaŭ dum du semajnoj. Sed, estis nur por aranĝi miajn aferojn. La 16an de Septembro, mi komencis la pastrecon. Nun, mi estas kapelpastro pri la infanaj kaj junaj katolikaj movadoj, kaj pri la lernejoj. Mi estas ankaŭ dua vikario en la katedralo.
    La tasko estas granda kaj malfacila. Mi ne havas veturilon por viziti la diocezon. La diocezo mezuras 32800 kvadrataj kilometroj; ĝi havas 23 paroĥojn, multajn katolikajn movadojn kaj lernejojn. En mia laborejo aŭ oficejo ne ekzistas necesajn ilojn por labori. Pleje, la diocezo ne havas financajn rimedojn. Ĝis nun, mi ricevis nur 23 eŭrojn por mesajn donacojn aŭ mesajn intencojn. Mi devas organizi mian ordinaran aŭ tagan vivon per tiu mono.
    Ĉiu tago, multaj gejunuloj kaj gemaljunuloj venas al mi por peti helpon. Sed, mi havas nenion kaj evidente mi ne povas helpi ilin. Tia estas la realojn de mia pastreco.
    La 30an Septembro, mi organizis la solenan kaj pontifikan meson por la studentoj okaze la lerneja jarreveno. Multaj el ili venis por partopreni en la meson. Ankaŭ la episkopo kun aliaj sacerdotoj venis.
 Mi salutas vin karega, ĝis la venontan fojon.
Via Louis Mbella, sacerdoto.



NIAJ DATREVENOJ;

Jen nova rubriko, en kiu oni memorigas kelkajn datrevenojn de la dumonato. La legantoj povas atentigi nin pri aliaj citindaj gravaj datrevenoj aŭ aldoni pluajn klarigojn.

Januaro:

01-01-1846: Naskiĝo de Daniele Marignoni en Crema
 
28-01-1910: Morto de Daniele Marignoni en Crema
  Daniele Marignoni estas la unua itala esperantisto. Li verkis la unua itala gramatiko de Esperanto en 1890.
 
12-01-1913: Patro Modesto Carolfi o.f.m. fondas la Esperanto-Grupon de Rimini (GER: Gruppo Esperantista Riminese).
  Esperantistoj en Rimini estis ekde 1908. Patro Carolfi, en 1912 organizis E-kurson kiun partoprenis kvindeko da instruistoj. Je la fino del la kurso post la disdono de la diplomoj oni fondis GER.
 
02-01-1977: Komenco de regulaj elsendoj en Esperanto ĉe la Radio Vatikana. (Vd. KS 2002/1)
  Temis pri unu semajna programo de dek minutoj elsendita ĉiun dimanĉon.
 
01-01-1998: Morto de prof. Mario Sola en Vercelli.
  Li estis prezidanto de UECI de 1993 ĝis 1998, kiam li mortis neatendite. (Vd. KS 1998/1)
 

Februaro

04-02-1971: Mons. Ferdinando Longoni elektita prezidanto de IKUE
 
06-02-1979: Pastro Duilio Magnani elektita prezidanto de IKUE
 
11-02-1992: Agnosko de IKUE fare de la Pontifika Konsilo por la Laikoj. (Vd. KS 2002/1)
 
03-02-2001: Morto de patro Francesco Andreoni en Monlbeton (FR)
  Esperantisto kaj misiisto en Tajlando. Je lia memoro la E-grupo de Parma starigis premion (nun elĉerpitan) por instigi la junulojn al lernado de Esperanto. (Vd. KS 2001/2)
 
23-02-2001: Morto de patro Carlo Musazzi en Cremona
  De la Ordeno de Barnabitoj li estis longe misiisto en Argentino kaj, ekde 1968, en Hispanio, kie li lernis Esperanton. En 1988 li fariĝis redaktoro de la programoj en Esperanto de la Radio Vatikana Radio.(Vd. KS 2001/2)
 
28-02-2001: Morto de patro Giacinto Jacobitti en Fiesole.
  De la Ordeno de la Predikantoj (dominikano) li estis la unua redaktoro de la programoj en Esperanto de la Radio Vatikana. Li deĵoris en Romo en la Baziliko de Sankta Maria la Granda, kie, ĉe lia konfesejo, estis la skribo: “Oni konfesas en Esperanto” (Vd. KS 2001/2)


Il premio Chesterton al prof. Mario Guilla

L'Associazione Culturale Chesterton di Vercelli, ha assegnato il “Premio Chesterton” al nostro socio prof. Mario Guilla, con la seguente motivazione:

Per aver descritto e rappresentato Vercelli con gli occhi di un innamorato.
 Per averla sempre vista bellissima, affascinante ed unica, come al primo appuntamento.
 Per averle donato tanto, senza chiederle niente.

Il professor Guilla, collaboratore di Katolika Sento, è noto come studioso di arte e storia con all'attivo numerose pubblicazioni ed è stato uno di pionieri degli studi franchigeni.
A lui le congratulazioni della redazione di Katolika Sento.
L'associazione culturale Chesterton ha lo scopo di organizzare eventi culturali per rinsaldare antichi rapporti, risalenti al XIII secolo, tra Vercelli e le città inglesi di Ely e Cambridge.


QUOTE E NORME ASSOCIATIVE ANNO 2008
NB: Al fine di evitare il costante disavanzo di bilancio verificatosi negli ultimi anni, l'assemblea generale di Sestri Levante del 3 giugno 2007 ha deciso di innalzare la quota associativa ordinaria a 20 euro. Di conseguenza aumentano tutte le altre. Rimangono invariati gli abbonamenti.

Associato ordinario con Katolika Sento (SO) 20,00  €
Associato giovane (SG) 10,00  €
Associato familiare (SF) 10,00  €
Associato ordinario con Espero Katolika (SOE) 41,00  €
Solo abbonamento a Katolika Sento (AK) 10,00  €
Solo abbonamento a Espero Katolika (AKE) 21,00  €
Associato sostenitore (SS) 40,00  €
Associato sostenitore con Espero Katolika (SSE) 82,00  €

Il periodico Katolika Sento viene inviato a tutti gli associati, tranne che per i familiari.
E' associato giovane chi non ha superato i 25 anni.
E' associato familiare chi convive con altro associato.
Per l'abbonamento all'estero aggiungere 6 euro per spese di spedizione.
Specificare nella causale del versamento la categoria dell'associato, l'anno di nascita dei giovani, l'esatto indirizzo per il recapito del periodico K.S., la destinazione di eventuali offerte.
I gruppi locali con almeno 10 soci trattengono 2,10 euro per l' associato ordinario e 1,05 per l'associato giovane o familiare, mentre la quota dei soci individuali va interamente all'UECI.

I versamenti vanno fatti sul C.C. Postale n. 47127675
 Unione Esperantista Cattolica Italiana U.E.C.I
 Nota: Sull'etichetta/indirizzo di Katolika Sento è indicata la sigla associativa e l'anno di scadenza dell'abbonamento.


COMITATO CENTRALE U.E.C.I.

Presidente: Giovanni DAMINELLI, via Lombardia 37, 20099 Sesto S.Giovanni (MI) – tel. 02.2621149.
Vice presidente: Paola AMBROSETTO, via Emo 9/C, 30173 Mestre (VE) – tel. 041.5341532
Segretario: Marco POLITI, Via Montemartini 4, 20139 Milano – tel. 02.5395237
Consiglieri:
don Duilio MAGNANI (segretario per l'informazione), viale C.Zavagli 73, 47900 Rimini, tel.-fax 0541.26447
Giovanni CONTI (cassiere e organizzazione congressi), via F.Filzi 51, 20032 Cormano (MI) – tel. 02.66301958 – fax 02.66302110
Carlo SARANDREA, Via di Porta Fabbrica 15, 00165 Roma – tel. 06.39638129
Norma COVELLI CESCOTTI, via E.Fermi 29, 38130 Trento – tel. 0461.925210
Marsilio GUAZZINI, Via Coletti 108/A, 47900 Rimini – 0541.22993
Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni BALCONI, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano, tel. 02.878014 (ab.) - 02.8556274 (Curia);
Grafica e impaginazione di Katolika Sento: Mario GUlLLA, via Benadir 62, 13100 Vercelli, tel. 0161.259397
Nota bene:
Tutte le comunicazioni alla redazione di Katolika Sento, vanno spedite al presidente UECI.
- Per i versamenti in denaro utilizzare il c.c.p. n. 47127675 intestato a UNIONE ESPERANTISTA CATTOLICA ITALIANA (U.E.C.I.) ricordando di mettere sempre la causale del versamento.


AMUZE

Muzeo de moderna arto
 La salono estas malplena post la vizitoj. Tronas sur la muroj kornicoj entenataj verkoj de famkonataj aŭtoroj kun artaj makuloj. Oni atentigas la ĵus alveninta purigistino:
- Estu zorga, sed nepre purigu nur la pavimon.
***
La nova estro
 Posedanto de grava firmao elektis kiel estron, inter pluraj kandidatoj, tiun, kiu ŝajnis al li la plej taŭga (tri doktoriĝoj, unu pri ekonomiko, unu pri inĝenierio kaj unu pri informadiko), kaj alvokas lin, por interkonsenti pri ĉio.
- Salajre, mi proponas doni al vi 120 mil eŭrojn jare.
- Ha! Kaj kiom mi ricevus monate?
***
En lernejo
 Infano skribas sur la nigra tabulo: 2 + 1=3.
- Tre bone - aprobas la instruistino. - Kaj nun, refaru la saman kalkulon sed, ĉi-foje, sen la kalkulilo.
***
Bofiliĝonto
 Junulo, kiu soldatservis kiel aviadisto en Afriko, montras fotoalbumon al la gebopatriĝontoj:
- Jen, rigardu ĉi tie! Mi estas vid-al-vide kun orangutango.
La sinjorino, senhezite:
- Kaj vi estas tiu dekstre, ĉu ne?
***
En Geedziĝ-agentejo
 - Mi volus edziĝi al riĉa knabino, beleta, simpatia kaj inteligenta
- Bone. Kaj vi, kion vi povas proponi?
- Nenion, mi havas nenion.
- Sed, kara sinjoro, en tia okazo, fraŭlino devus esti freneza por edziniĝi al vi...
- Nenia problemo! Tio tute ne ĝenas min.
***
En tribunalo
 La Juĝisto miras, ĉar la domo-mastro tute ne reagis, kiam li vidis aperi, en plena nokto, ŝteliston en la dormoĉambro:
- Mi estis tro ŝokita, mi estis min demandanta kiamaniere, tiu sukcesis eniri la ĉambron sen veki mian edzinon.
***
La loĝantoj
 Haltinte por provizi sin je benzeno en servostacio de eta urbo, aŭtomobilisto sin turnas al la benzenvendisto:
- Kiamaniere nomiĝas la loĝantoj de ĉi tiu urbeto?
- Mi ne scias. Mi ne povas koni ilin ĉiujn!
***
Indikoj
 Post precizaj indikoj pri la sekvota vojo:
- Pardonu, ĉu estas ĉi tiu la dua strato dekstre?
***
Perdiĝo
 Knabeto iras al la oficejo de la malaperintaj personoj.
- Ĉu vi perdiĝis, karuleto?
- Ne, ne estas mi tiu, kiu perdiĝis; perdiĝis miaj gepatroj.
***
Al ne tro bonŝanca boksisto:
 - La ununuran inteligentan aferon, kiun vi faris de kiam vi komencis boksadi estas, ke vi edzinigis flegistinon.
***
Ludilo
 - Panjo, ĉu vi aĉetu por mi ludilon?
- Jes karuleto: kion vi deziras?
- Ĉu vi povas aĉeti ludilon, kiu tute ne estu interesa por paĉjo?
***
Stirmaniero
 Geedzoj estas veturantaj per aŭtomobilo. La viro stiras danĝere sur vojo plenplena je kurbiĝoj. Li iras tro rapide, kaj pro tio la edzino plendas al li:
- Mi petas, bonvolu iri pli malrapide! Je ĉiu kurbiĝo mi fermas la okulojn...
- Ha, ĉu ankaŭ vi faras tiel?
***
La hundo
 Iu sinjoro sin turnas al sia amiko senespera:
- Mi perdis mian hundon!
- Kial vi ne metu anoncon en la gazetoj?
- Ne diru stultaĵojn. Ne kapablas legi, mia hundo.
***
Eksfianĉino
 - Ĉu vi sukcesis forgesi la knabinon, kiu lasis vin?
- Ho, jes, sed mi esperas, ke ŝi ne forgesis min, ĉar ŝi ŝuldas al mi ankoraŭ sescent eŭrojn.
(sendis Gianni Conti)