Enhavo:

• Pace
• Paco
• Di fronte al conflitto della Terra Santa
  vidalvide al konflito en Sankta Lando
• Esperanto en la Placo Sankta Petro en Romo dum Kristnasko 2002
• Natale 2002: esperantisti in Piazza San Pietro
• Avviso e appello a tutti gli associati
• Kiam mi en- kaj el-iris de infanaj teruroj
• Kurtaĵoj kun Kuriozaĵoj
• Alfabetizzazione ...l'UECI fa la sua parte
• "Estas inde kaj juste danki"
• Estratto da "Espero Katolika"
• Mia Pastoralo
• Kromeriz
• Premi riservati ai giovani e a non giovani
• Paroko sin prezentas
• Radio Vatikana Elsendoj en Esperanto
• Comitato Centrale U.E.C.I.
• Quote e Norme Associative Anno 2003
• Caravaggio (BG) -5/6 aprile 2003
• 16a Ekumena Kongreso de Esperanto

PACE

Cari associati dell' UECI,
soffiano burrascosi venti di guerra all'inizio del 2003. Dopo l'attacco alle torri gemel­le di New York dell'11 settem­bre 2001, si vive tutti in uno stato di inquietudine soprattut­to per paura del terrorismo. Si prevede una guerra le cui con­seguenze saranno terribili. Si parla di guerra diffusa. Già nel mondo, secondo l'isti­tuto di studi per la pace di Stoccolma (SIPRI), con­sulente delle Nazioni Unite, sarebbero 142 i focolai di conflitto che inte­ressano 103 Paesi; 26 sono vere e proprie guerre o genocidi, 28 i conflitti ad "alta intensità", mentre 40 quelli considerati a "media intensità ".
In 17 casi le tensioni non sono ancora degene­rate in veri e propri conflit­ti, mentre esistono 23 situazioni di tregua forma­le segnata da una certa instabilità; in 8 casi sono in corso processi di pace.
Per costruire la pace si richiede anzitutto che venga­no sradicate le cause di discordia tra gli uomini e in modo speciale le ingiustizie. Sono esse che fomentano le guerre.
La Santa Sede ha deciso, nel suo messaggio di inizio d'anno sulla pace, di riprende­re l'enciclica di Giovanni XXIII, Pacem in terris, la pace nelle terre, anzi in tutte le terre. L'ordinato ragionare dell'enci­clica punta a una pace salda, costruita nella piccola comuni­tà quotidiana, nella nazione e, finalmente, a livello internazio­nale. È un richiamo che ci fa meditare, quello all'interdipen­denza tra le comunità politiche e le nazioni. Siamo tutti inter­dipendenti, oggi più di ieri. Un grande "segno dei tempi", per Papa Giovanni, è l'ONU (l'Organizzazione delle Nazio­ni Unite): il Papa auspica che la funzione delle Nazioni Unite sia rafforzata nel mondo con­temporaneo. Più che mai, oggi, sentiamo acuto il biso­gno di un'autorità soprannazionale, capace di ope­rare autorevolmente per la pace.
L'ONU, però, nei suoi organi fondamentali: As­semblea Generale, Consi­glio di Sicurezza, Consi­glio Economico e Sociale, Consiglio di Amministra­zione Fiduciaria, Corte Internazionale di Giustizia e Segretariato, ha, secon­do il mio modesto parere, un punto debole e cioè manca di democrazia pro­prio nell'organo cui spetta la responsabilità principa­le in ordine al manteni­mento della pace e della sicurezza internazionali.
Infatti il Consiglio di Sicurezza è composto da 15 membri (5 dei quali perma­nenti: Cina, Francia,Regno Unito, Russia e USA) ognuno dei quali dispone di un voto. Al di fuori delle questioni di pro­cedura, i cinque membri per­manenti hanno il cosiddetto "diritto di veto", cioè la facoltà di bloccare, anche con un solo voto contrario, le deliberazioni dei Consiglio di Sicurezza.
L'enciclica succitata "non è un manifesto politico, ma una serena riflessione su quello che tutti i soggetti pos­sono fare per la pace", ogni cristiano è un costruttore di pace, noi esperantisti cattolici ci dobbiamo impegnare a lavorare per la pace soprattut­to pregando il Principe della pace. Al riguardo suggerirei una preghiera di Frank Borman attinta dal libro di Sergio Zavoli "Diario di un cro­nista" lungo viaggio nella memoria.
Frank Borman, il coman­dante dell' Apollo 8, è nato a Cary, nell'Indiana, è sposato ha due figli. Pilota aerospazia­le con il grado di colonnello, laureato in fisica e chimica; da una ventina d'anni ha lasciato la cattedra d'ingegneria astro­nautica.
Viene descritto come un uomo d'indole pacata, che parla a bassa voce, che non si turba di nulla.
Profondamente religioso, prima di votarsi al cosmo, e di salire così in alto, trascorreva le ore libere curando l'anda­mento della chiesa presbite­riana di San Cristoforo, a League City, di cui era predi­catore laico. Dallo spazio, la notte di Natale, ha recitato questa preghiera:
"Dacci, o Signore, la vista che ci consenta di vedere il tuo amore nel mondo, nono­stante il fallimento degli uomi­ni.
Dacci la conoscenza, per­ché possiamo continuare a pregare con cuore consape­vole. E mostraci quello che ciascuno di noi può fare, per favorire l'avvento della pace universale".

PACO

Estimataj UECI-anoj!
Komence de la jaro 2003-a blovegas ventoj de milito. Post la atako de la ĝemelaj turoj en Nova Yorko la 11-an de sep­tembro 2001, ĉiuj vivas en maltrankvila situacio ĉefe pro timo de terorismo. Oni antaŭvidas militon kies kon­sekvencoj estos teruraj. Jam en la tuta mondo, laŭ Stokolma-lnstituto pri studoj por la paco (SIPRI), konsilan­to de Unuiĝintaj Nacioj, estus 142 militofontoj je konflikto kiuj interesigas 103 Landojn; 26 estas veraj aŭ efektivaj militoj aŭ genocidoj, 28 konfliktoj je "alta frekvenco", dum 40 tiuj taksataj je "mezuma frekven­co". En 17 kazoj la tensioj ankoraŭ ne degeneris en kon­fliktojn realajn kaj konkretajn dume ekzistas 23 situacioj je formala militpaŭzo indikata de kelka nestabileco; en 8 kazoj estas disvolviĝantaj procezoj de paco.
Por konstrui pacon super ĉio oni postulas la elradikigon de kaŭzoj pri malkonkordoj inter la homoj kaj tute aparte pri la maljustaĵoj. Tiuj ĉi incitas al milito. La Sankta Seĝo deci­dis, en sia pacmesaĝo komence de la jaro, pristudi la enci­klikon de Johano la 23-a, PACEM IN TERRIS, la paco sur la teroj, eĉ sur ĉiuj teroj.
La ĝusta rezonado de la encikliko celas al firma paco, konstruata en laĉiutaga eta komunumo, en la nacio kaj, finfine, je internacia nivelo. Estas alvoko kiu meditigas nin, tiu pri la interdependeco inter la politikaj komunumoj kaj la nacioj. Ni ĉiuj estas interdependaj, hodiaŭ pli ol hieraŭ. Grava "signo de la epokoj", laŭ Papo Johano, estas UNO (la Organizaĵo de Unuiĝintaj Nacioj). La Papo esprimas la deziron ke la tasko de Unuiĝintaj Nacioj estu plifortigata en la nuntem­pa mondo. Pli ol neniam, hodiaŭ oni eksentas sagacan bezonon je supernacia aŭtori­tato, kapabla funkcii suverene por la paco.
Sed UNO, en siaj ĉefaj organoj, Ĝenerala Asembleo, Sekureca Konsilio, Ekonomia kaj Sociala Konsilio, Konfida Administrada Konsilio, Inter­nacia Kortumo kaj Sekreta­riato, havas, laŭ mia humila opinio,vundan lokon kaj tio estas ĝi mankas je demokratio ĝuste en la organo kies preci­pa tasko estas konservado de paco kaj sekureco internaciaj. La Sekureca Konsilio, fakte, konsistas el 15 membroj (5 el kiuj ĉiamdaŭraj  (Cinio, Francio, Britio, Rusio kaj Usano) kies ĉiu disponas je unu voto. Krom proceduraj aferoj, la kvin ĉiamdaŭraj membroj havas la tiel noma­tan "rajto pri vetoo", tio estas la povo bloki, eĉ per unu kon­traŭa voto, la decidojn de la Sekureca Konsilio.
La encikliko supre menciita "ne estas politika manifesto, sed serena pripensado pri tio, kion tiuj personoj povas fari por la paco", ĉiu kristano estas packonstruanto, ni katolikaj esperantistoj sindevigas labori por la paco precipe preĝante al Princo de la paco.
Ĉi-koncerne mi sugestus preĝon de Frank Borman ĉerpita el la libro de Sergio Zavoli "Taglibro de kroniki­sto" longa vojaĝo en la memo­ro.
Frank Borman, komandan­to de spacŝipo Apolono 8, naskiĝis en Cary, stato Indiana (Usono), edzigis, havas du filojn. Aerospaca piloto, kun grado de kolonelo, magistro pri fiziko kaj kemio; ekde dudeko da jaroj forlasis la katedron pri astronaŭtika inĝenierio.
Oni priskribas lin homo je kvieta karaktero, kiu mallaŭte parolas, kiun nenio malkvieti­gas. Antaŭ ol sin dediĉi al kosmo kaj supreniri tiel alten, li, profunde religiema, pasiga­dis la libertempon prizorgante la disvolviĝon de la presbite­riana preĝejo de Sankta Kristoforo, en League City, kies laika predikanto li estis. El la spaco, la kristnaskan nok­ton, li recitis jenan preĝon:
"Donu al ni, Sinjoro, la vidon kiu permesu al ni vidi vian amon en la mondo, mal­graŭ la fiasko de la homoj.
Donu la konon, por ke ni povu daŭrigi preĝi per konscia koro. Kaj montru tion, kion ĉiu el ni povas fari, por favori la venon de la universala paco".
Il presidente dell'UECI

DI FRONTE AL CONFLITTO DELLA TERRA SANTA	VIDALVIDE AL KONFLITO EN SANKTA LANDO
Il conflitto tra Israeliani e Palestinesi ha ori­gini antiche. Unica via per la pace: il dialogo e la preghiera. Diciamolo pure apertamente: per noi occidentali il conflitto tra Israeliani e Palestinesi ha i contorni indecifrabili. Affronta le radici nella notte della storia.	La konflikto inter izraelanoj kaj palestina­noj havas antikvajn originojn. Ununura vojo al paco: dialogo kaj preĝo. Ni diru tute klare: laŭ ni okcidentanoj la konflikto inter izraelanoj kaj palestinanoj havas nedecifreblajn konturojn. Ĝi frontas la radikojn en la nokto de la histo­rio
Si combattono per la terra: ma chi c'era prima? Gli ebrei, guidati da Abramo, arrivaro­no in Palestina attorno al 2000 a.C. Ma prima c'erano i Cananei (di origine semitica come gli ebrei), giunti attorno al 4000 a.C. E tra queste due date ecco l'invasione degli Egizi nel 3200 a.C. E poi gli Assiri (721 a.C.) e i Caldei di Nabucodonosor (distruzione di Gerusalemme nel 587 a.C.). E nel 63 i Romani...	Ili sin bataladas por la landa teritorio: sed kiu estis antaŭe? La hebreoj, gviditaj de Abraham, alvenis al Palestino ĉirkaŭ la jaro 2000-a a.K. (antaŭ Kristo). Sed antaŭe estis la kanaanidoj (el semidaj originoj kiel la hebreoj), alvenintaj ĉirkaŭ 4000-a a.K. Kaj inter ĉi tiuj du datoj jen la invado de la egipta­noj dum 3200 a.K. Kaj poste la asirianoj (721 a.K.) kaj la kaldeanoj de Nebukadnecaro (detruo de Jerusalemo en 587-a a.K.). Kaj en 63-a jaro la romianoj…
Si combatterono per Gerusalemme: sem­plice villaggio chiamato Urusa-lim ("la cittàdella pace"), fondato dalla tribù cananea dei Gebusei prima dell'arrivo di Abramo. Città sacra per gli ebrei per il Tempio di Salomone. Sacra per i cristiani per la morte di Gesù. Sacra per i musulmani perché Maometto ini­ziò il suo viaggio verso i cieli dalla spianata del Moriah. E così si combattono anche per la fede. Perché tutte e tre sono "religioni di pace". Entrambi dicono di combattere per la sopravvivenza: io ti uccido perché tu uccidesti i miei che uccisero i tuoi e così via, giù nella nebbia del passato! "Chi è stato il primo?" è l'unica domanda da non porsi per un motivo semplicissimo: non ha risposta. Quale solu­zione? Ha ragione il vecchio Papa cattolico quando dice che la preghiera è la prima, for­midabile arma. Una preghiera perché i pacifi­ci, che pure esistono tra Ebrei e Arabi, possa­no far prevalere le loro ragioni. Una preghiera perché Americani ed Europei decidano di deludere pochi affaristi privi di scrupoli e di convincere; due contendenti che non c'è alternativa alla pace. Una preghiera affidata a noi e che Dio non possa non ascoltare!	Ili sin bataladas por Jerusalemo: simpla vilaĝo nomita Urusa-lim ("la urbo de la paco"), fondita de kanaana tribo de la gebuzeoj antaŭ la alveno de Abraham. Sankta urbo laŭ la hebreoj pro la templo de Salomono. Sankta laŭ la kristanoj pro la morto de Jesuo. Sankta laŭ la muzulmanoj pro la fakto ke Mahometo komencis sian vojagon al la cieloj el la espla­nado de Moriaho. Kaj tiel ili sin bataladas ankaŭ por la kredo. Pro la fakto ke ĉiuj tri estas "religioj de paco". Ambaŭ asertas militi por la transvivo: mi vin mortigas ĉar vi morti­gis la miajn, kiuj mortigis la viajn kaj tiel plu, ĝis la nebulo de pasinteco! Kiu estis la unua? Estas ununura demando, kiun starigi oni ne devas pro la tre simpla kialo: ĝi havas nenian respondon. Kia solvo? La maljuna katolika Papo pravas kiam li asertas ke preĝado estas la unua, fortega armilo. Preĝo por ke la paca­mantoj, kiuj ankaŭ enestas inter hebreoj kaj araboj, povu superigi siajn rajtojn. Preĝo por ke amerikanoj (usonanoj) kaj eŭropanoj deci­du seniluziigi la malmultajn senskrupulajn afa­ristojn kaj konvinki la du militantojn ke ne estas alternativo al la paco. Preĝo al ni konfidita kaj ke Dio ĝin elaŭdu!
Mons. Pietro Vangelista	(Tradukis S.B.)

ESPERANTO EN LA PLACO SANKTA PETRO EN ROMO DUM KRISTNASKO 2002

Karaj geamikoj,
mi jus finrigardis la dissendon el la placo Sankta Petro, kie la Papo diris siajn salutojn en 62 lingvoj, inkluzive de Espe­ranto. La esperantistoj, kiu estis tie por reprezenti nin ĉiujn, faris eksterordinare
bonan laboron. La vorto Esperanto en la placo estis ofte vidata. Kaj ankaŭ la pozi­cio de la saluto, je la fino antaŭ la pola kaj la latina, estas aparte bona. Pri tio ni devas, evidente, danki la papon mem (kaj la katolikajn esperantistojn, kiuj versajne influis al tio). Gratulegojn al niaj kolegoj en la placo, kaj ĉefe al la animo de ĉi tiu iniciato, Gianni CONTI, kaj gratulegojn al ni ĉiuj pro la konateco, kiun ili portis al ni!
Reajn bondezirojn al ĉiuj!

NATALE 2002: ESPERANTISTI IN PIAZZA SAN PIETRO

Come ogni anno (dal 1994), a Natale e Pasqua, il Santo Padre, prima della benedizione Urbi et Orbi, porge gli auguri a tutti gli uomini in una sessantina di lingue tra cui l'esperanto. Anche quest'anno, un gruppo di esperantisti, organizzati dal nostro instancabile Gianni Conti, si è recato a Roma in piazza San Pietro per dire al Papa il nostro grazie e per testimoniare al mondo la nostra presenza. Quest'anno non è stato facile introdurre i nostri nove cartelli in Piazza San Pietro a causa dei ferrei servizi di sicurezza, alla fine però, ci hanno lasciato fare.
Come noto l'esperanto è la terz'ultima lingua dell'elenco, prima del polacco e del latino. All'annuncio della nostra lingua, abbiamo eleva­to un grido di gioia e il Papa ha fatto una breve pausa dando segno di averci udito. E' interessan­te notare che, poco dopo, arrivato al latino e non avendo ottenuto un'analoga risposta, il Papa ha commentato: qualcuno si ricorda ancora del latino?
Ci piace supporre che, in quel momento, abbia pensato che l'esperanto potrebbe candidar­si a sostituire nella Chiesa il (purtroppo) dimenti­cato latino.

AVVISO E  APPELLO A TUTTI GLI ASSOCIATI

Tutti i componenti del Comitato Centrale dell'UECI (8 persone) scadranno dal loro inca­rico triennale con il 31 agosto 2003. Pertanto durante il 16° Congresso Ecumenico di Esperanto a Rimini, dal 30 agosto al 6 settembre 2003, presso la par­rocchia dei Santi Giovanni e Paolo in Viale Carlo Zavagli, 73 di San Giuliano Mare, nella giornata del 4 settembre avranno luogo, sia l'assemblea annuale UECI e IKUE, sia le elezioni per il Comitato Centrale.
Chiunque si senta di candidar­si è invitato a scrivere alla Segreteria UECI (Corso Trapani, 112) 11141 TORINO entro la fine di giugno ca.; per dare poi la pos­sibilità di votare mediante lettera entro il 31 agosto a quanti non potranno essere presenti all'as­semblea annuale. Ogni associato è pregato vivamente di leggersi gli articoli 16, 17 e 18 dello Statuto di cui è in possesso, qualora non l'avesse, può richiederlo a me. In particolare rammento che per l'eleggibilità è richiesto che ogni candidato: a) abbia compiuto il 16° anno di età; b) sia iscritto all'UECI da almento due anni consecutivi, compreso quello in corso; c) sia presentato da un pre­sidente di gruppo o da tre membri del Comitato Centrale uscente o da almeno dieci associati aventi diritto di voto.
Il presidente del C C Serio Boschin

KIAM MI EN- KAJ EL-IRIS DE INFANAJ TERUROJ
ĉu el speto aŭ el fantazio noveleto?

Oni diris konvinkige al mi ke anĝelo apudas min senin­terrompe min defendante kaj ame prizorgante. Mi estis sep­jaraĝa kaj ankoraŭ vivis sub influo de tiu instruo: mallumo por mi estis kiel lumo, mi pasis flanke de tombejo sentime kvankam mi certis ke la mortin­toj de tempo al tempo eltombe­jiĝas kiam ili vidas pasanton ĉe si. Oni parolis pri strigoj, sed mi ankaŭ kontraŭ ili estis ŝirmata.
Sed iun tagon tiu konvinko pri protektanta anĝelo preskaŭ abrupte ĉesis min igi nevunde­bla kaj netuŝebla. Neĝetis tiun decembran matenon je la oka dum mia patro kun niaj najba­raj vilaĝanoj elporkejigas nigran porketon nazligitan por ĝin mortigi kaj ensalamigi. Ĝiaj krioj kreskigas la novaĵon inter la potoj bolantaj trahejmaj iro­reiroj de virinoj. La ĵusa martiri­gita porketo peze kuŝas sur granda subĉiela tablo dum festaj voĉoj nuligas el la memoro tiujn malesperajn kaj korŝirajn de la porketo: meze de festobruo, laŭtvoĉo de viro, de la viro kiun mi ĉiam taksis serioza kaj aŭtoritata kaj saĝa, la plej saĝa el la najbaroj, pli saga ol mia patro, diras: "Jen mi ĵus vidis la porkan animon forirantan. Certe ĝi nun loĝos ĉi-najbare serĉante venĝon, abruptan kaj sangan venĝon!".
Mi tuj apudiĝis al la plej proksima persono kvazaŭ por min protekti el tiu venĝoaspira animo. Kiam oni prezentis por­ketajn sangokaĉetajn globe­tojn, pri kiuj mi antaŭe montris grandan nepaciencon pro fabelata frandeco, mi afekte ilin akceptis sed kaŝe metis sur la tablon tra la pladoj kaj panoj aŭ enpoŝigis: estis certe nekon­scia provo montri al tiu porka animo mian senkulpiĝon. Miaj timoj tamen fariĝis intensaj kaj pli kaŝitaj en mia mensa fundo; kaj ĉiam pli malofte okazis io forturniganta miajn pensojn de malĝojaj imagaĵoj.
Kaj mia anĝelo, kiun mi kel­kafoje plorigis per miaj malobe­oj al la patrino kaj kiu kun mi ĉiam reamikiĝis kun granda ĝojo? Li malaperis, li foriris el mia horizonto, ne plu ekzistis.
Mi ne rediras al mi la ruze­cojn per kiuj mi evitis tian aĉiĝon, t.e. manĝi porkaĵojn. Mi rediras tamen, kiom etendiĝas miaj teruroj, tagaj kaj koŝmare noktaj. Per larĝaj rondiroj tra­kamparaj mi baris al mi eĉ nur vidi la tombejon; mallumoj, aparte ĉambraj kaj noktaj, angorigis mian koron ĉe la sim­pla penso pri ili, dum restado en la klaslerneja ĉambro ofte mia kubuto intence tuŝis tiun de la sambenkulo, en sonĝoj de tempo al tempo mi kontakte vidis la porkan animon kiu tamen ne perceptis miajn senefikajn klopodojn komuniki ke mi ne ofendis ĝin. Ĉe vekiĝo, kiel en filmo, postku­rantaj sonĝaj estaĵoj nombre misformaj obsedadis mian imag-povon.
Mi marŝadis, en tiu trista tempo, en la centro de la stra­toj por ne esti kaptita de mala­mikaj kaj sombraj estaĵoj el fosoj kaj heĝoj. Mia frato iam hazarde, eble ŝerce, diris ke la diabloj transiras rapide stratojn lasante pied-porkajn spurojn sur la polvo. Kaj tiam mia gran­da zorgo estis pasi kun la oku­loj fiksaj al la strata polvo por ke, eventuale, miaj piedoj ne fariĝu porkaj aŭ diablaj, kaj kel­foje mi vidis, plibone eble mi pli sentis ol vidis, animalojn min aĉe gvatantajn. Mi serĉadis ĉiam akompananton kaj kiam mi devis resti sola mi restriktis miajn membrojn enen de mi mem; la horoj antaŭantaj la solecan tempon estis tristaj, la horoj post la soleca tempo estis ankoraŭ tristigitaj de la ĵus suferitaj teruroj.
Mia teruriĝo daŭris alme­naŭ tri monatojn kaj mi kredas ke neniu komprenis la veran kaŭzon de mia stranga kondu­to, de mia senmotiva ofta ploro, de mia ŝajna manko de atento, de neeksplikeblaj obsti­naĵoj. Foje ŝteliste observadis la aliajn por malkovri iliajn teru­raĵojn, foje mi miris pri ilia kaŝiĝemo, ĉar ilia kuraĝo certe estis nur ŝajnigita. Dumnokte mi envagis sonĝojn kiujn ĉe vekiĝa momento pliigis miajn terurojn.
Preskaŭ abrupte mia spirito kvietiĝis, mia anĝelo revenis, mi refariĝis je kuraĝiĝo senbe­zona. Estis marto, la unua de marto, malpli ol kvar monatoj disde tiu porkmortigo, kaj jen alia pork-mortigo. Ĉi foje ĝuste en la biena korto de tiu sinjoro, estimata serioza sinjoro tiom saĝa, kiu diris ke la porka animo de mortigita porko vagas venĝo-aspire. Kiam ĉesis la porkaj krioj, tiu homo levis la sangokovritan tranĉilon dirante: "tiun ĉi fojon mi amikiĝis kun la animo de la porko. Jen ĝi!" Tion dirante li apertigis sian manon kaj blovis forte sur la aperta palmo aldo­nante: "Jen ĝi, ĝi flugas kiel papilio, kontenta kun aliaj por­kaj animoj inter la kontentaj homoj!"
Bonŝance lian fanfaronetan braviĝon mi ankoraŭ taksis kun simpatio, kvankam ĝi duone­fektis iom kontraŭdira. La viro je miaj okuloj abrupte malseve­riĝis mildigante sian teruran saĝecon.
Tiuj vortoj agrable tiklis al mi kiel freŝa aero desufokigin­ta. Mi ne vidis papilion, sed tuj mi ekpensis pri venĝo: ĉu do ne estis venĝo? Venĝo estis mia fantazio? Senmotiva teru­raĵo? Abrupte, ne pograde, kiel ili venis, miaj teruroj malaperis. Eble mi ne sukcesos transdoni la kvaliton kaj kvanton de ĝojo kiu min invadis.
Ankoraŭ hodiaŭ, se mi volas kompreni aŭ interpreti grandan ĝojon, eĉ nur ĝojon, mi realvokas tiun momenton.
Vere mi ne tuj tiel konklu­dis. Mi antaŭe atente observis la viron, kiu intertempe donacis sangkuketojn al ĉiu infano, akompanatajn de vangtuŝetoj kun viva rideto.
Kaj al mi venis granda spontana liberiga rideto kvazaŭ revenus mia malnova anĝelo.
Revenis fakte tiu ĉi kaj eĉ hodiaŭ, plenaĝa, kun li mi pro­menas, kun li rezonas kaj forfuĝigas la senutilajn teruraĵojn, ne forgesante tamen de tempo al tempo pardonpeti pro la disreviĝoj kiujn mi al li certe kaŭzis per tia mia malfido je li.
De tiam mi manĝas por­kaĵojn sen la sklaveco de la pardonpetado al la animala animo; eĉ preskaŭ malstam­piĝis el mia memoro tia trista sufero.

KURTAĴOJ KUN KURIOZAĴOJ

* Serio reviviĝas. Ĉu ankaŭ Marsilio?
* Magnani ade revas centojn da UECI-anoj aliĝontaj al la proksima ekumena Rimini-kon­greso (30 Aŭgusto - 6 Septem­bro)! Kaj dume centoj da UEC-­anoj hastas plenigi aliĝilon! Ĉu ne? Sendu aliĝilon (vidu 7-7 n. de EK). C/C/P 23290000, inte­stato a Duilio Magnani.
* Ĉu nia Katolika Sento maldi­kiĝos en la formato por resti serioza en la enhavoj?
* La vercela kurso daŭrigas kun pli ol dekoj da junaj kursa­noi kaj oni pretigas Aprilajn ekzamenojn.
Dume kreskas kuriozaĵo: kiam la e-vercelanoj sciigos la kielon per kiu ili sukcesis tiom mobili­zi?
* Ĉu estas grupo kiu postrestas (aŭ komencas aŭ rekomencas) por celebri meson en esperan­to?
* Ĉu esperanto nova latino aŭ komuna dialekto de la kristanaj Eklezioj? Se nova latino, tio signifus: lingvo uzata kaj kom­prenata (!) de la ekleziuloj sed nur devote sed nekomprene aŭskultata de fideluoj!!!
* Ĉu estas grupo kiu ekmeditas pri la temo de la ekumena kon­greso: "Vi estos miaj atestan­toj, salo kaj lumo de la mondo"?
* Ĉu en vi kreskas ekumene­meco pro maldikiĝo de via katolikeco aŭ pro enprofundiĝo en vian katolikismon? Oni pre­tigu pripensojn por helpi la nekonatajn, sed nemistere­cajn, prelegantojn!
* URGENTE! Per san Massi­miliano Kolbe.
E' stato indetto in www.santie­beati.it un sondaggio per trova­re, e poi chiedere alla Santa Sede, un santo patrono per internet. Qualcuno ha proposto San Massimiliano Kolbe con la seguente motivazione:
Perché viaggiò in Oriente e fece il missionario in Giap­pone, diresse una radio e con­tinuò a dirigerla anche quando essa spiaceva alla dittatura nazista; e infine realizzò il mes­saggio evangelico nella propria persona accettando di morire al posto di un altro.
Ed ebbe simpatia per una lin­gua internazionale al di sopra di ogni lingua nazionale, l'Esperanto.
Esperantisti, è il nostro momento: inviate messaggio a: info@santiebeati.it
* Fine UECI aperigas, per la karaktroj de la vercela tipogra­fio Saviolo, LA LETERO AL LA
KORINTANOJ de KLEMENTO EL ROMO. 50 paĝoi legeblaj unospire kaj montrantaj por ni katolikoj la ekkonsciiĝon pri universala priozorgado de la Papo; kaj por ni esperantistoj ke UECI estas ankaŭ kultura asocio.
* Lui non vuole. Ma noi ne sen­tiamo il dovere. Chi di noi sa trovare il modo migliore?.. di riconoscere i meriti di Mario Guilla?

8 Settembre:
ALFABETIZZAZIONE ... l'UECI FA LA SUA PARTE

Solitamente si tengono pre­senti le opere di Misericordia cor­porali ed in particolare le prime due o tre. Quelle più emotive. Ed allora il cuore, sobbalzando di compassione, ci apre la mano.
Forse neppure ricordiamo che con "insegnare agli ignoranti" iniziano le sette Opere di
Misericordia spirituali.
L'ignoranza, nel suo signifi­cato etimologico, non è solo il non conoscere le Verità della Fede, ma anche quelle umane. Aprire la mente alle verità dell'uomo, alfabetizzare, è aprire la mente a quelle di Dio. E' un pree­vangelizzare.
Alfabetizzare è, in ordine d'importanza, una delle prime preoccupazioni dei missionari, anche se ovviamente, in ordine di tempo, essi debbono subito sfa­mare e curare il corpo.
L'insegnare l'a-bi-c, anche se il sentimento rimane più in sordi­na, è pur sempre un'urgenza pri­maria. E' il caso di ricordare la sapienza popolare cinese: "Se dai un pesce a chi ha fame lo nutri per un giorno, ma se gli insegni a pescare gli dai da mangiare per tutta la vita".
La Caritas Europa, nel suo rapporto sulla povertà in Europa "Report on poverty in Europe 2001", scrive che la "povertà non si misura sulla base del red­dito, come si è fatto in passato. Essa implica i bisogni primari e i diritti fondamentali ed inviolabili connessi con la vulnerabilità, il rischio, l'ineguaglianza, la margi­nalizzazione, la discriminazione, l'esclusione, i sensi d'impotenza e la limitazione delle opzioni e delle scelte". La Caritas, che si muove sull'onda del Vangelo e dall 'insegnamento sociale della Chiesa, è più attenta allo sviluppo totale e armonioso della persona umana. Essa denuncia l' analfabe­tismo come principale causa di povertà, prima ancora della disoccupazione e della mancanza dei mezzi di sussistenza.
Nel settembre del 1965 i Ministri della Pubblica Istruzione di quasi tutte le Nazioni, convo­cati dall'Unesco a Teheran (Iran), avevano promesso che questa piaga, l'analfabetizzazione ap­punto, doveva essere elimiuata entro il duemila... Ne sono pas­sati degli anni! Eppure tutto è rimasto come prima o quasi. Anche il 2002 è agli sgoccioli. Con le "briciole"dei nostri  Governi si va poco lontano.
I Potenti hanno denaro da spendere e spandere per tutto ciò che è a servizio del potere e del­l'egoismo. Non credono al servizio dei poveri e degli umili. Le pia­ghe se le tiene chi le ha. I moder­ni ricchi epuloni mandano, bontà loro!, i "cani" a leccarle. La "compassione" per i cani randagi ed il "cibo di qualità" per i gatti, sono frutto dell'emotività e non della razionalità. La società paga­na di oggi, sotto il bombardamen­to dei mezzi di comunicazione, arriva a negare la compassione anche nei confronti dei bambini. Qualche sob­balzo passeggero di compassione solo davanti ad un fagotto umano nell'immondizia o davanti ad alcune im­magi­ni di scolari sotto le macerie del terre­moto.
Attualmente, secondo l' Une­sco, ci sono ancora ben 910 milioni di analfabeti, ossia il 17% della popolazione mondiale, in particolare nell'Asia (India, Cina, Malesia, Filippine), in Australia, nel centro Africa o nell'America Latina. La cifra si riferisce agli adulti ed in particolare alle donne (545 milioni). Ben 325 milioni di bambini, dei quali 183 sono bambine, non frequentano la scuola primaria.
Se qualcosa è stato fatto è merito dei cattolici, ed anche dei protestanti e ortodossi, cioè dei missionari, religiosi/e e laici; delle associazioni di volontariato. Ma sempre troppo pochi e con pochi mezzi.
Sappiamo tutti che una di queste associazioni, quella più specifIca, l'OPAM (Opera Pro­mozione Alfabetizzazione Mon­diale) è nata trent'anni fa dal pro­fetico intuito di alcuni missionari in Colombia capeggiati da Mons. Carlo Muratore. Essa va dicendo a parole e coi fatti che la fame e la povertà si vince prima di tutto con l'insegnare a leggere e a scri­vere, con scuole elementari e medie, con il costruire aule scola­stiche e relativo arredamento (banchi, sedie, quaderni, libri, armadi, giochi, ecc.), pagando le rette agli insegnanti, aiu­tando gli alunni con offerte mensili, sponso­rizzando, adot­tando.
Ogni 8 set­tembre si cele­bra, più sulla carta che nei fatti, la Gior­nata Mondiale Contro l'analfa­betismo. Non è però che venga troppo ricordata neppure dai mezzi di comu­nicazione catto­lici.
Tuttavia, ci è di onore sottoli­nearlo, gli Esperantisti Cattolici Italiani, per iniziativa del loro presidente, dr. Serio Boschin, da vari anni si ricordano e danno un contributo sensibile di solidarie­tà. Si tratta di un milione di lire che viene assegnato a chi opera nella scuola primaria nel Terzo Mondo.
Quest'anno il Consiglio dell'UECI e l'Assemblea dei congressisti a Marina di Pietrasanta (LU), nel settembre scorso, hanno assegnato 516,46 euro alla congolese Sr. Pascaline Kizodisa Mbila (Soeur de Sante Maria de Matadi, B.P. 29, Diocese de MATADI / Bas Congo / R.D.C.), che insegna nel povero e martoriato ex Zaire. Essa, oltre alla alfabetizzazione primaria ed alla evangelizzazio­ne, si preoccupa di aprire la mente ed il cuore degli alunni e dei genitori alla comunicazione globale con l'insegnamento della Lingua Internazionale. Il dialogo non può essere a livello di tribù e neppure di nazione. La lingua della colonizzazione, il francese, non serve più mentre i suoi danni, specialmente alle lingue e culture locali, rimangono ancora visibili e tangibili.
Alfabetizzare è iniziare la strada che porta al progresso eco­nomico, culturale e religioso; al possesso della verità umana e di quella Divina. Continuiamo e raforziamo il nostro impegno. Nel prossimo numero ospiteremo la risposta di Sr. Pascaline. Chi intanto vuoi mettersi in contatto con lei o con la sezione IKUE congolese, lo può fare liberamen­te. Anche a Tozounmè/Benin il samideano Gaston Hossou sta facendo l'impossibile per alfabe­tizzare una trentina di bambini e di orfani del suo villaggio in una scuola-capanna, su banchi-ginoc­chia, con quaderni-fogli Volanti e riciclati, usando come testo solo la sua memoria. Si tratta della Orfa Lernejo Esperantista (OLE).
Con questo semplice accenno che completa il programma di carità già presentato nel numero precedente di K.S. (la costruzione della chiesetta ad onore di San Pio da Pietrelcina e dell'Ambu­latorio / Fleĝejo ESPERO), si prospetta all'UECI la possibilità di assegnare il contributo per l'Alfabetizzazione 2003 a questo insegnante sig. GASTON. Che ne dite? Se rinnovando l'adesione all'UECI ed IKUE, arriveranno anche delle offerte (per quaderni, banchi, colori, vitto, ecc.) esse saranno un segno di conferma.

Riceviamo e volentieri pubblichiamo
"ESTAS INDE KAJ JUSTE DANKI"

Stanislaw Ŝmigielsky con la lettera inviatami, nell'ottobre dell'anno scorso, a distanza di vent'anni (1982-­2002), esprime profonda grati­tudine agli italiani e in partico­lare agli esperantisti cattolici, per il dono di moltissimi pacchi di vario genere inviati a tante famiglie polacche nel periodo di dittatura comunista e di grave crisi economica.
Anch'egli è stato un benefi­cato ed è bello che ci rammen­ti il valore e il dovere della rico­noscenza.
Estimata Sinjoro Doktoro Boschin,
mi mem ne memoras, ĉu mi promesis skribi al via itala Katolika Sento artikolojn, dum mi interparolis en Kromeriz, tamen mi decidis pli frue skribi al vi leteron.
Dum la nunjara autuno pasas la 20-a datreveno de nia pola "milita stato", do la milito de nia iama reĝimo kun la socio, tamen en nia katolika esperanto-medio (komunumo) pasas ankaŭ la samjara datreveno de via itala, solidareca kaj frateca agado -"Pakaĵojn al Pollando" en kiu ankaŭ mi per­sone partoprenis.
Mi pensas, ke ĉiuj gepoloj, kiuj ricevadis flanke de diversaj grupoj de parokanoj el multai lokoj de Italio tiujn pakaĵojn memoras tion ĝis hodiaŭ. Certe ĉiuj gepoloj rakontadas pri tio al siaj hodiaŭaj gefiloj aŭ genepoj.
Mi mem, kiu en tiu jaro 1982 printempe, edziĝis kaj hodiaŭ havas du filinojn -Joanna (15) kaj Agnieska (13)- ofte montradas la doga­najn kaj aliajn dokumentojn kaj rakontadas pri tiu vere huma­neca itala agado. Por ili ambaŭ estas preskaŭ maleble ekkom­preni tian situacion, ke povus esti, ke estus la vendejoj, en kiuj oni ne povus aĉeti manĝproduktojn, jes!?
Do ni gepoloj memoras pri tia via itala helpo. Mi pensas, ke vi tamen sendos tiun mian leteron al la redakcio de via itala katolika esperanto-revuo Katolika Sento kune kun kun­senditaj aĵoj. Mi kunsendas la
7-an numeron de Espero Katolika en kiu sur la pago 101 estas la foto montranta la gelernantoj el Rimini, kiuj pri­zorgis pakaĵojn al Pollando. Inter ili estas certe ankaŭ ŝi aŭ li, hodiaŭ la plenkreskulo (-lino) kiu prizorgadis pakaĵojn al mi.
Do, bonvolu akcepti miajn plej korajn DANKOJN pro via bonkora iama helpo al mi kaj al mia edzino Barbara, kiu tiam tre ĝojadis, kiam mi portadis dekkelfoje pakaĵojn italajn el la poŝtoficejo.
Mi kunsendas ankaŭ la dokumentojn montrantajn la donacintojn kaj iliajn adresojn -do tiu de Don Pietro Menciassi el Volterra, alunne 1-a Magistrale, Santa Lucia el Palermo kaj Cassa Rurale Ed Artigiana di Savignano sul Rubicone. Koran dankon anko­raŭ hodiaŭ pro tiu helpo en la nomo de nia Jesuo Kristo. Dio benu Vin ĉiuj - pri kiuj, dank' al via iama koresprimo, mi memoras kune kun mia familio. Mi kunsendas al vi ankaŭ la bildeton memorigantan pri nia pola esperantista sacerdoto Leŝer Solkieviĉ, kiu ĵus en la jaro 1984-a, do je la fino de nia "kontraŭnacia militemo" festis sian 25-an datrevenon de Krista Sacerdoteco.
Sinjoro Doktoro, ĉu via fili­no studas la rusan filologion aŭ la filino de via amiko? Por tiu studentino mi sendas tri bilde­tojn kun la preĝoj en la rusa. Ĉu sendi al vi - por Katolika Sento - la artikolon pri la Kristnasko inter poloj en Italio en la jaro 1918?
Kun sinceraj amikaj salutoj, Staŝer (mgr. Stanislaw Ŝmigielski)

ESTRATTO DA "ESPERO KATOLIKA"

Ekvalidis 18.7.82 leĝo (por kies aprobo multe agis IKUE, kiu tiucele intervenis ĉe pluraj Deputitoj kaj Senatanoj), laŭ kiu ĝis 17.11.82 oni rajtas sendi pakaĵojn, de Italio al Pollando, sen pago de sendokostoj kaj sen doganaj kaj valutaj formalaĵoj.
IKUE, kiu pro iniciato de P.Magnani jam havigis al Pollando pli ol 400 pakaĵojn, nun pliintensigos sian agadon tiukampe.

P. Duilio Magnani kun grupo de lernantoj el Rimini (Italio), kiu entuziasme prizorgis pakaĵojn al Pollando.

Verkis: LESZEK LEGOWSKI (Bydgoszcz)
MIA PASTORALO

Venas vespero stratoj silentas dormas preĝejaj fest-sonoriloj en pice-arom' jam atendante la festajn tagojn en neg-kovrilo.	En anĝel - kanto don' interstela nekomprenebla ­Mistero - Dio. ĉe frida trogo en grot' paŝtista Patrin' plej Sankta ĉiam Virgino.	Estu benata la Vort' Eterna ĉielo alta al ter' proksima. Mi genuiĝas kun la anĝeloj kun pastoralo ­softa kant' mia.
Mi serĉas stelon kiel infano sur la decembra ĉiel' malhela. Mian am-panon ­ Blankan oblaton mi portas al ci kun pastoralo.	Dormanta Bebo Di-infaneto malgranda kiel pano -peceto al la mond' venas ­ je l'Eterneco por nin varmigi per am-varmeco.	Neniu koro nun estu trista neniu estu jam dolorema! Pac' al la tuta vekita mondo kaj pac' al homoj nun bonvolemaj!

De la sama aŭtoro kaj tradukintino
KROMERIZ
(Urbo de la 55-a IKUE-Kongreso - Julio 2002)

Tie vesper' ĉiu odoris julion, aromon de l' ĉielo sune matu­ra (apenaŭ antaŭ kelkaj tagoj)…
Per rememor-flugiloj mi levas la pensojn
Pri l' verdafora Moravi­pejzago,
pri l' burĝaj brikdomoj, barokaj fasadoj
ĉe l' mallarĝaj stratetoj, kun Foirej' ligitaj
per arkadar' kaŝangula ­-

Pri l' gardenoj admirindaj
pro l' florbedaj multkoloraj ornamaĵoj,
pri Olomouc ­-
episkopaj palacoj,
hela serenecporta arkitektu­ro...
La bildon de l' urbo, kies nomo
Nefacile prononcebla - ­
Kromeriz,
mi portis en la koro tien,
kie nun mi estas.

Inter bel' fabela de l'Granda Placo,
sur svelta kolono,
en oraj vestoj
Virgin' Maria kun Infaneto
Preĝe tusas la cielon.
Ĉiutage Ŝi benas la urbon
Kaj preterpasantojn
Kune kun la Sanktaj Patronoj:
Venceslao, Floriano, Rokho, Maŭricio,
kiuj kliniĝante ĉe Ŝiaj piedoj, profundiĝas en preĝon.
Tie vesper' ĉiu odoris julion, aromon de l' cielo sune matu­ra... .

La 31-an de julio 2002 j.
Tradukis: Zofia Kamieniecka (Gdansk)

PREMI RISERVATI AI GIOVANI E A NON GIOVANI

L'UECI ha ancora a disposizione la somma di 774,68 euro per n°3 importi ciascuno di euro 258,22 da assegnare a giovani italiani di ambo i sessi, di età compresa tra i 18 e 30 anni, iscrit­ti all'UECI o all'IKUE che conseguano il diploma di esperanto di 3° grado.
L'UECI, su mandato del gruppo esperanti­sta "Giorgio Canuto" di Parma, gestisce premi per ricordare il missionario Padre Francesco Andreoni. Sono disponibili ancora 620,00 euro per n°4 premi da 155,00 euro cia­scuno da assegnare a giovani di ambo i sessi, di età compresa tra i 16 e 40 anni, che consegua­no il certificato di studio di secondo grado di esperanto. Non è richiesta l'iscrizione ad associazioni esperantiste cattoliche.
Condizioni: I premi saranno erogati quale contributo per la partecipazione a un congres­so dell'UECI (Unione Esperantista Cattolica Italiana) o dell'IKUE (Unione Esperantista Cattolica Internazionale) o a un congresso ecu­menico in lingua esperanto.
I concorrenti aventi i requisiti richiesti devono segnalarsi al dr.Serio Boschin, via Eritrea,8 -31100 Treviso -tel./fax 0422.235381

Dei sette premi per onorare la memoria del missionario F. Andreoni, il primo è stato attribui­to a Nicola Ruggiero di Mola di Bari, il secondo alla sig.na Viviana Valsecchi di Bergamo che ha partecipato al con­gresso UECI di Marina di Pietrasanta (LU), il terzo sarà attribuito al giovane dr. Massimo Acciai di Firenze che parteciperà al congresso ecumenico di Rimini dal 30 agosto al 6 settembre 2003. Dei cinque premi di terzo grado solo due sono stati attribuiti e sono stati assegnati alle sorelle Paola e Giovanna Ambrosetto di Venezia-Mestre. A tutti i premiati le più vive congratulazioni da parte del Comitato Centrale dell 'UECI.

PAROKO SIN PREZENTAS

Tiu ĉi estas paroko "sankta Koro" de Parma. Ĝi troviĝas en kvartalo "Citadelo" (itale Cittadella), en la suda parto de la urbo. En la konstruaĵo estas bela preĝejo, kiu situas en la kripto, dum en la supra parto vi vidas plurajn ejojn kaj salo­nojn, kinejon, teatron, sporte­jon kaj klasĉambrojn. En unu el ili esperanta klubo rajtas kunveni ĉiusemajne por lerni kaj praktiki la internacian lin­gvon Esperanto. Post la baza kurso de la lingvo, tiun ĉi jaron oni konversacios, konatiĝos kun la vasta literaturo de Esperanto kaj prizorgos tradukojn de gazetaraj artikoloj. En la klasĉambroj okazas precipe ĉiusemajnaj lecionoj pri kate­kismo, sed ankaŭ kursoj pri desegnado, pentrado, muziko, ĥorkanto, arto, sociaj ludoj, ekspozicioj…
Vasta korto maldekstre de la konstruaĵo atendas la gein­fanojn, kiuj deziras sportludi sub la atenta rigardo de responde­caj grupanimantoj.
Tiamaniere, precipe posttagmeze kaj dum la feriaj tagoj, kutime ekestas ĝoja etoso inter la malgrandaj ludantoj en la paroka korto.
De tempo al tempo la paro­ko "Sankta Koro" gastigas kun­venojn dum kiuj politikistoj kaj administrantoj instruas socia­lan formadon al la civitanoj, kiuj interesiĝas pri apartaj temoj. Dum tiu ĉi vintro, ekzemple, oni pritraktos la temaron "La kreado estas por ĉiuj: defio de tiu ĉi jarmilo". Ĉiuj tiuj kulturaj aktivecoj kaj aga­doj estas strikte kunligitaj inter si kaj helpas nin riĉiĝi je krista­naj kaj homamaj valoroj.

RADIO VATIKANA ELSENDOJ EN ESPERANTO

La elsendoj okazas en tri tagoj de la semajno, en la sama horo 21,20' MET (19,20 UTC). Dimanĉe -daŭro 9' 20" - frek­vencoj: mezonde 527 kaj 1530 kHz; kurtonde 4.005 (74.90 m.), 5.880 (51.00 m.) kHz.
Merkrede kaj ĵaude - dauro 9' - frekvencoj: mezonde 1611 kHz; kurtonde 7250 (41.37 m.) kaj 9645 (31.10 m.) kHz.
Petu la senpagan sesmonatan program-bultenon. Skribu al: Radio Vatikana -Esperanto  Redakcio, SCV-00120 CITTA' DEL VATICANO.

COMITATO CENTRALE U.E.C.I. Presidente: Serio BOSCHIN, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422.23.5381 Vice presidente e incaricata giovanile: Paola AMBROSETTO, via Emo, 9/C, 30173 Mestre (VE), tel.041.534132 -fax 041.612516 Segretario generale: Armando ZECCHIN, corso Trapani 112, 10141 Torino, tel. 011.3852449 Cassa: presso San Paolo IMI Filiale 2 -Stazione FS -Piazza Duca d'Aosta, 18 - 31100Treviso. Consiglieri: don Duilio MAGNANI (Segretario per l'informazione), viale C. Zavagli 73,47900 Rimini, tel.-fax 0541.26447 Ionne DE ANGELI BERTOZZI, via Quercioli 114, 54100 Massa (MC) tel. 0585.792066. Giovanni DAMINELLI, via Lombardia 37, 20099 Sesto San Giovanni (MI) - tel. 02.2621149 Giovanni CONTI, via F. Filzi 51, 20032 Cormano (MI), tel. 02.66301958- fax 02.66302110 Marsilio GUAZZINI, via Coletti 108, 47900 Rimini, tel. 0541.22993 Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni BALCONI, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano, tel. 02.878014 (ab.) - 02.8556274 (Curia) Grafica e impaginazione di Katolika Sento: Mario GUlLLA, via Benadir 62, 13100 Vercelli, tel. 0161.259397

Il Gruppo Esperantista "Achille Tellini" di Bologna, sorto nel 1912, ha festeggiato il 90° di fondazione dal 27 al 29 settembre 2002. Nel corso del programma, presso la Sala dello Zodiaco della Amministrazione della Provincia di Bologna, è stata festeggiata e onorata, con una preziosa targa ricor­do, la sig.ra Elisabetta Berardi Casagrande, per i suoi cinquant'anni di socia del gruppo. Le più vive congratulazioni anche da parte dell'UECI che ricorda l'impegno e l'attività della signora Berardi per i vari anni in cui ricoprì l'incarico di vicepresidente nella nostra associazione.

QUOTE E NORME ASSOCIATIVE ANNO 2003 Associato ordinario (SO) 16,00  € Associato giovane (SG) 8,00  € Associato familiare (SF) 8,00  € Associato ordinario con Espero Katolika (SOE) 37,00  € Solo abbonamento a Katolika Sento (AK) 9,00  € Solo abbonamento a Espero Katolika (AKE) 21,00  € Associato sostenitore (SS) 32,00  € Associato sostenitore con Espero Katolika (SSE) 74,00  € Il periodico Katolika Sento viene inviato a tutti gli associati, tranne che per i familiari. E' associato giovane chi non ha superato i 25 anni. E' associato familiare chi convive con altro associato. Per l'abbonamento all'estero aggiungere 6 euro per spese di spedizione. Specificare nella causale del versamento la categoria dell'associato, l'anno di nascita dei giovani, l'esatto indirizzo per il recapito del periodico K.S., la destinazione di eventuali offerte. I gruppi locali con almeno 10 soci trattengono 2,10 euro per l' associato ordinario e 1,05 per l'associato giovane o familiare, mentre la quota dei soci individuali va interamente all'UECI. I versamenti vanno fatti sul C.C. Postale n. 11129475 UECI, viale C. Zavagli 73, 47900 RIMINI

Caravaggio (BG) -5/6 Aprile 2003
16.a Due-Giorni, organizzata dagli Esperantisti Cattolici Milanesi
presso: Centro di Spiritualità del Santuario Vergine della Fonte
Cap. 2043 -Portici del Santuario, 2 -tel. (centralino) 0363.3571 -(Centro) 0363.357224

5 APRILE 2003 -SABATO:

12.30­ 14.30 14.45 15.00   16.00 16.30 17.00 18.40 19.30 20.45 22.00

Pranzo presso il Centro Esposizione di libri e presentazione della esperantigita: Letero al la Korintanoj de Klemento el Romo. Benvenuto alla Due Giorni (G.Corrado) Julio Baghy: vita ed opere. Interventi e dibattito Pausa J.Baghy insegnante La ne-Dia Komedio di G.Conti. Interventi e dibattito Preghiere Vespertine (o Via Crucis nel parco) Cena Incontro serale: storia del Santuario a cura di Leo Franzoni Compieta

6 APRILE 2003 -DOMENICA

08.00­ 08.30 09.00 10.20 10.40 11.30 12.45 14.15

Incontro per le preghiere del mattino Colazione Vita e opere di Madre Cabrini M. Cabrini viaggia (Prof. Serenella Giacchino Terruzzi). Interventi e dibattito Pausa La meditazione di Mons. Balconi. Interventi Santa Messa  Pranzo. Passeggiata nel parco Aspetti organizzativi del Movimento Esperantista Cattolico. Preparazione al Congresso Nazionale e partecipazione ad altri congressi e con­vegni. Conclusioni e saluti.

N.B.: Caravaggio è raggiungibile col treno (via Treviglio o Cremona) e, naturalmente, in automobile.
Il programma prevede principalmente l'uso dell'Esperanto, sia per le presentazioni, sia per gli interven­ti. Il costo completo (inclusi pernottamenti e pasti) è di circa 60 euro. Se si arriva il giorno precedente (includendo la cena): più o meno 100 euro. Preannunciatevi il più presto possibile, indicando anche l'ora del vostro arrivo.

16-a Ekumena Kongreso de Esperanto
56-a de IKUE ---- 53-a de KELI
30 aŭgusto - 6 septembro 2003
Temo:  Vi estas miaj atestantoj, salo kaj lumo por la mondo

Tutte le modalità di partecipazione si trovano nel numero 7-8 luglio-agosto 2002 di Espero Katolika cui si rinvia. Per gli associati UECI, a dif­ferenza di quanto indicato in Espero Katolika, si consiglia di inviare la scheda di adesione al Congresso al Sac. Bernhard Eichkorn, Romäusring 20, D-78050 Villingen Germania, mentre il pagamento della sola quota di adesione sia versato sul C/C/P n° 23290000 Centra Oficejo de IKUE:Via di Porta Fabbrica 15,  00165 ROMA.
Le quote di adesione, per ogni persona, sono di 60 euro fino al 31 marzo 2003, dal 1 ° di aprile al 30 giugno sono di 70 euro e includono anche le gite a Ravenna e a San Marino.
I prezzi degli alberghi, si paga durante il Congresso, pensione completa dalla cena del 30 agosto al pranzo del 6 settembre, per persona, sono i seguenti: Hotel a due stelle: camera singo­la 250 euro; camera doppia 210 euro; camera tri­pla 190 euro. Hotel a tre stelle: camera singola 380 euro; camera doppia 310 euro.
Tutti gli hotel sono vicini alla sede congressua­le che è presso la parrocchia Santi Giovanni e Paolo, Viale Carlo Zavagli, 73 - 47900 RIMINI San Giuliano Mare che si trova a due chilometri a nord della stazione ferroviaria di Rimini.