Enhavo:



LA CHIESA PARROCCHIALE SS. GIOVANNI E PAOLO IN RIMINI HA CINQUANTANNI (1952-2002) 50-a JARIĜO DE LA PAROHA PREĜEJO SANKTAJ JOHANO KAJ PAŬLO EN RIMINI (1952-2002)


Don Duilio Magnani consegna, a Mons. Aldo Amati Vicario Generale della Diocesi di Rimini, il Messale, testo in esperanto, nella festa della Madonna di Lourdes 11.02.2002.
Pastro D. Magnani transdonas, al Mons.-ro Aldo Amati Generala Vikario de Rimini Diocezo, la Meslibron en esperanto, dum la festo de Madono de Lurdo la 11.an. 02.2002.
    La posa della prima pietra della chiesa avvenne nel 1952. Dal 1964 guida la Parrocchia Don Duilio MAGNANI, che in questi ultimi anni, con entusiasmo e amore ha rinnovato e abbellito l'interno della chiesa coinvolgendo parrocchiani ed esperantisti cattolici, sia di Rimini, sia del movimento internazionale per la realizzazione dei numerosi lavori.    La lokado de la unua stono de la preĝejo okazis en la jaro 1952. Ekde la jaro 1964 estras la Paroĥon respektinda Duilio Magnani, kiu dum tiuj ĉi lastaj jaroj, entuziasme kaj plenzorge renovigis kaj plibeligis la internon de la preĝejo kuntrenante la paroĥanojn kaj la katolikajn esperantistojn, ĉu de la urbo Rimini, ĉu de la internacia movado por la efektivigo de multenombraj laboroj.
   Per festeggiare questo avvenimento e ricordare anche il 10° anniversario dell'approvazione ufficiale dell'I.K.U.E. da parte del Pontificio Consiglio per i Laici, Don Magnani ha arricchito la chiesa di nuovi mosaici: una scritta sull'architrave che corre attorno alla navata centrale, caratteri cubitali in nero su fondo azzurro e due pannelli, uno raffigurante il genere umano, un altro la Chiesa.    Por celebri tiun ĉi okazintajon kaj memorigi ankaŭ la dekan datrevenon de la oficiala aprobo de I.K.U.E. fare de Papa Konsilio por la Laikoj, respektinda Duilio Magnani riĉigis la preĝejon per novaj mozaikoj: skribaĵo sur la ĉeftrabo kiu disetendiĝas ĉirkaŭ la centra navo, je dikaj nigraj karaktroj sur blua fono kaj du paneloj, unu simbole prezentanta la homan specon, la alia la Eklezion.
   Le parole della scritta sono prese dalla prima lettera di San Pietro 2, 9: "STIRPE ELETTA, SACERDOZIO REGALE, NAZIONE SANTA, POPOLO DI DI O / VI ESTAS RASO ELEKTITA, PASTRARO REĜA, NACIO SANKTA, POPOLO DIPOSEDATA". Quelle sull'architrave all'interno del presbiterio "ALTARE, SACERDOTE, VITTIMA / ALTARO, SACERDOTO, VIKTIMO" sono prese dal quinto Prefazio pasquale che recita: "Offrendo il suo corpo sulla croce diede compimento ai sacrifici antichi, e donandosi per la nostra redenzione divenne ALTARE, VITTIMA E SACERDOTE".
    La vortojn de la skribo oni ĉerpis el la unua letero de Sankta Petro 2,9: "STIRPE ELETTA, SACERDOZIO REGALE, NAZIO NE SANTA, POPOLO DI DIO / RASO ELEKTITA, PASTRARO REĜA, NACIO SANKTA, POPO LO DIPOSEDATA". Tiuj sur la arkitravo ene de la presbiteriejo "ALTARE, SACERDOTE, VITTI MA / ALTARO, SACERDOTO, VIKTIMO" estis ĉerpitaj el la kvina paska prefacio kiu recitas: "Donante sian korpon sur la kruco li plenumis la antikvajn oferojn kaj fordonante sin por nia elaĉeto li fariĝis ALTARO, VIKTIMO KAJ SACERDOTO.
   Alla base dell'arco trionfale, sul presbiterio, ai piedi della grande scritta "Voi sarete miei testi moni - Vi estos miaj atestantoj", sui due tratti di architrave che stanno di fronte all'assemblea, su campo dorato, c'è la scritta "IO SONO - MI ESTAS". Il nome di Dio sfavilla agli occhi dell'assemblea orante in ricordo della risposta data da Dio a Mosè: "Ecco, io vado dai figli di Israele e dico a loro: "II Dio dei vostri padri mi ha inviato a voi". Mi diranno: "Qual è il suo nome? Che cosa risponderò loro? Dio disse a Mosè: "lo sono colui che sono". E aggiunse: "Così dirai ai figli d'Israele: "IO-SONO mi ha inviato da voi". (Esodo 4, 13-14).
    Je la bazo de la triumfa arkaĵo, sur la presbiteriejo, je la piedoj de la granda skribo: "Voi sarete miei testimoni / Vi estos miaj atestan toj", sur la du pecoj de arkitravo kiuj estas antaŭ la fidelularo, sur ora fono, estas skribo "IO SONO / MI ESTAS". La nomo de Dio brilegas antaŭ la okuloj de la preĝanta fidelularo memore al la respondo kiun Dio donis al Moseo: "Jen, mi venos al la Izraelidoj, kaj diros al ili: "La Dio de viaj patroj sendis min al vi"; tiam ili diros al mi: Kia estas Lia nomo? Kion mi diru al ili? Dio diris al Moseo: MI ESTAS, KIU ESTAS. Kaj Li aldonis: Tiel diru al la Izraelidoj: la Estanto sendis min al vi. (Eli. 3, 13-14).
    Ma queste parole sono anche l'affermazione solenne di Gesù agli Scribi e ai Farisei, dopo il fatto dell'adultera, sul tema della sua figliolanza divina: "Gesù disse loro: in verità, in verità vi dico: "Prima che Abramo fosse, "IO SONO" (Gv. 8,58).    Sed tiuj ĉi vortoj estas ankaŭ la solena aserto de Jesuo al la Skribistoj kaj Fariseoj, post la fakto de la adultulino, pri la temo de Lia dia ideco: "Jesuo diris al ili: vere, vere mi diras al vi: Antaŭ ol naskiĝis Abraham, MI ESTAS. (Joh. 8,58).
Don Duilio Magnani Esperantigis D. Trombetta



I PANNELLI A FIANCO DEL CROCIFISSO CENTRALE

LA PANELOJ FLANKE DE LA CENTRA KRUCIFIKSO

   Per celebrare il 10° anniversario dell'approvazione ufficiale dell'IKUE da parte del Pontificio Consiglio per i Laici, il movimento esperantista cattolico (I.K.U.E.) ha offerto alla chiesa parrocchiale dei SS. Giovanni e Paolo in Rimini due pannelli in mosaico di 4,80 mq. cadauno. Anche questi mosaici sono opera del maestro ravennate Antonio Vaccaluzzo. Tale data commemorativa è ben visibile sopra il mappamondo, ai due lati della palma: I.K.U.E. 1992-2002.
I due pannelli raffiguranti simbolicamente il GENERE UMANO, a destra guardando il crocifisso centrale, e la CHIE SA, alla sinistra, sono stati benedetti da Mons. Aldo AMATI, Vicario della Diocesi di Rimini, l'11 febbraio 2002 alla presenza del Gruppo Diocesano dell'UECI, di amici e di parrocchiani. 		  Por celebri la 10-an datreveno de la oficiala aprobo de IKUE fare de Pontifika Konsilio por la Laikoj, la Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista donacis, al la paroĥa preĝejo Sanktaj Johano kaj Paŭlo en Rimini, du mozaikajn panelojn po 4,80 kv. metroj. Ankaŭ tiuj ĉi mozaikoj estas verko de Majstro Antonio Vaccaluzzo el urbo Ravenna. Tiu memoriga dato estas bone videbla super la mondmapo, je la du flankoj de la palmo: I.K.U.E. 1992-2002.
La du paneloj simbole prezentantaj la HOMON SPECON, dekstre kiam oni rigardas la centran Krucifikson, kaj la EKLEZION, maldekstre, estis inaŭguritaj de Mons.ro Aldo AMATI, Vikario de la Riminia Diocezo, la 11-an de februaro 2002 je la ĉeesto de la Dioceza Grupo de UECI, de amikoj kaj de paroĥanoj.

1) IL GENERE UMANO

1) LA HOMA SPECO

  La scritta bilingue posta in forma circolare attorno alla chioma di una grande palma, annuncia il tema simboleggiato: I popoli della terra / la popoloj de la tero. Sul mappamondo si dispiega una pergamena che dà la ragione biblica delle diverse lingue e culture dei popoli: "IL SIGNORE LI DISPERSE DI LÀ SULLA SUPERFICIE DI TUTTA LA TERRA / LA ETERNULO DISIGIS ILIN DE TIE SUR LA SUPRAĴON DE LA TUTA TERO (Gen. 11,8).   Unica e imponente è la palma che vuole sottolineare la comun  Poste estas tute klare ke niaj okuloj estu altirataj de la faŭko de la leono, kiu superregas la scenon.e origine e l'uguale dignità dei popoli. Ogni uomo è "creato ad immagine e somiglianza di Dio" (Gen. 1,26) per cui non solo i singoli ma anche i popoli hanno gli stessi diritti e doveri. La diversità di ogni lingua e di ogni popolo forma l'u nico variopinto mosaico delle culture umane. Le cinque palme, a diversi colori, se pure distinguono le razze umane fra loro, non le separano, mentre la loro uguaglianza è evidenziata dagli stessi frutti, i cinque grappoli di datteri.     La dulingva rondforma skribo lokita ĉirkaŭ la foliaro de la granda daktilpalmo anoncas la simboligitan temon: I popoli della terra / la popoloj de la tero. Sur la mondmapo disetendiĝas pergameno kiu donas biblian pravigon al la diversaj lingvoj kaj kulturoj de la popoloj: "IL SIGNORE LI DISPERSE DI LÀ SULLA SUPERFICIE DI TUTTA LA TERRA / LA ETERNULO DISIGIS ILIN DE TIE SUPER LA SUPRAĴON DE LA TERO (Gen. 11,8).   Unika kaj impona estas la palmo kiu volas substreki komunan originon kaj egalan dignon de la popoloj. Ĉiu homo estas "kreita laŭ bildo kaj simileco al Dio" (Gen. 1,26), tial ne nur la unuopoj, sed ankaŭ la popoloj havas samajn rajtojn kaj devojn. La malsameco de ĉiu lingvo kaj de ĉiu popolo konsistigas la unikan buntan mozaikon de la homaj kulturoj. La kvin palmoj, kun malsamaj koloroj, se entute distingas la homajn rasojn unu disde la alia, ne ilin disigas, dum ilia egaleco estas emfazata de la fruktoj mem, la kvin daktilaj grapoloj.
E' poi inevitabile che l'occhio sia attirato dalle fauci del leone che domina la scena.   Poste estas tute klare ke niaj okuloj estu altirataj de la faŭko de la leono, kiu superregas la scenon.
  L'istintività, la forza e la vio lenza sembrano sprizzare dalla sua folta criniera e dalla massiccia corporatura. Il biglietto di euro calpestato dalla zampa anteriore destra e il biglietto di dollaro afferrato dalle unghie della zampa anteriore sinistra alzata, indicano la sete di ricchezza dell'umanità: l'avidità del denaro, la legge di mercato globale che barbaramente regola, come in una giungla, le relazioni dei popoli. Da quelle fauci ringhiose sembra uscire un urlo rabbioso e minaccioso: "Guai a chi mi prende la preda".    Istinktemo, torto kaj perforto ŝajnas ŝpruci el ĝia densa kolhararo kaj de kompakta figuro. Tiu dolara bileto surtretata de la antaŭa maldekstra piedo kaj tiu euro bileto kaptata de la ungegoj de la levita antaŭa dekstra piedo, montras la soifon je riĉeco de la homaro: monavido, la tutgloba merkata leĝo kiu barbare regulas, kiel en ĝangalo, la interpopolajn rilatojn. El tiuj graŭlemaj faŭkoj ŝajnas eliri rorado rabia kaj minacanta: "Ve al tiu kiu forprenas mian rabaĵon!".
  Le turbolenze atmosferiche che avvolgono il mappamondo sotto le zampe del leone mostrano chiaramente la continua "tempesta" in cui vive l'umanità. Non c'è un continente al sole! Un po' di speranza viene solo dall'alto. Quell'arcobaleno dalle tinte forti che s'intreccia con la luce divina che scende dall'alto, infonde a tutto il quadro sottostante speranza di pace per un domani segnato dalla Potenza di Dio. La colom ba è lì, come sospesa, in procinto di calarsi, in attesa solo del consenso dell'umanità per offrire ad essa il suo ramoscello d'ulivo. E' l'offerta di pace che Dio fa ai suoi popoli attraverso la mediazione di Noè: "Questo è il segno dell'alleanza che io ho stabilito fra me e ogni carne che è sulla terra (Gen. 9,17).    La atmosferaj turbuloj kiuj ĉirkaŭvolvas la mondmapon sub la piedoj de la leono klare montras la senĉesan ŝtormon en kiu la homaro vivas. Ne estas subsuna kontinento! Iom da espero venas nur desupre. Tiu ĉielarko je fortaj koloroj kiu interplektiĝas kun la dia lumo subeniranta desupre, donas al la tuta substaranta bildo esperon pri paco por morgaŭo markita de la dia ĉiopovo. La kolombino estas tie, kvazaŭ ŝvebanta, subeniĝonta, nur atendante la konsenton de la homaro por doni al ĝi sian olivarban branĉeton. Tia estas la pacpropono kiun Dio donas al la popoloj pere de Noa: "Ĉi tio estas la signo de la interligo, kiun Mi starigis inter Mi kaj ĉiu karno, kiu estas sur la tero. (Gen. 9,17).

2) LA CHIESA

2) LA EKLEZIO

   Essa è raffigurata da un vigoroso melograno dalla chioma folta e verdeggiante. E' l'albero di cui si parla in Geremia: "Benedetto l'uomo che confida nel Si gnore... Egli sarà come albero piantato presso l'acqua, verso il ruscello spinge le sue radici" (Ger. 17, 7-8). I suoi cinque rami e le cinque balaùste (nome botanico della melagrana) simboleggiano le prime cinque comunità cristiane. Il loro nome bilinque fa da corona alla chioma: Gerusalemme,
Antiochia, ROMA, Bisanzio. Alessandria / Jerusalemo, Antioĥio, ROMO, Bisanco, Aleksandrio.
   Il melograno è radicato sulla roccia granitica alla cui base, su di una pergamena, sta scritto in italiano ed esperanto la frase di Gesù a Pietro: "TU SEI PIETRO E SU QUESTA PIETRA EDIFICHERÒ' LA MIA CHIESA / VI ESTAS RETRO KAJ SUR TIU ĈI ROKO MI KONSTRUOS MIAN EKLEZION" (Mt. 16,18).
    Ĝi estas bildigata per branĉoriĉa granatarbo kun foliaro densa kaj verda. Temas pri la arbo pri kiu oni parolas en Jeremia: "Benita estas la homo, kiu fidas la Eternulon ... Li estos kiel arbo, plantita ĉe akvo kaj etendanta siajn radikojn al torento. (Jer. 17,7-8). Ĝiaj kvin branĉoj kaj ĝiaj kvin granatoj bildigas la unuajn kvin kristanajn komunumojn. Mia dulingva nomo kronas la foliaron: Gerusalemme, Antiochia, ROMA, Bisanzio, Alessandria, /Jerusalemo, Antioĥio, ROMO, Bisanco, Aleksandrio.
   La granatarbo enradikiĝis sur granita roko ĉe kies bazo sur pergameno, estas skribita itale kaj esperante la frazo de Jesuo al Petro: "TU SEI PIE TRO E SU QUESTA PIETRA EDIFICHERÒ LA MIA CHIESA / VI ESTAS PETRO KAJ SUR TIU ĈI ROKO MI KONSTRUOS MIAN EKLEZION" (MAT. 16,18).
   Sette ruscelli nascono ai piedi di una piccola croce dorata, il Cristo risorto, posta su un calvario, quasi all'ombra del grande Crocifisso centrale. Quelle "acque vive" che ogni credente riceve attraverso i sette sacramenti, spruzzando allegramente di roccia in roccia nella loro corsa a valle, irrorano le radici del melograno e abbracciano la scritta del Vangelo.    Sep riveretoj fontas ĉe la piedoj de orumita kruceto, la resurektinta Kristo, situanta sur malproksima kalvario, preskaŭ sub la ombro de la granda centra Krucumito. Tiuj "vivaj akvoj" kiujn ĉiu kredanto ricevas pere de la sep sakramentoj, gaje ŝprucante de roko al roko, dum sia fluado valen, akvumas la radikojn de la granatarbo kaj brakumas la skribaĵon de la Evangelio.
   Un cervo si disseta a quelle acque facendo così ricordare la risposta di Gesù alla samaritana dopo che lui stesso le aveva chiesto da bere: "Se tu conoscessi il dono di Dio e chi è colui che ti dice "dammi da bere", tu gli avresti chiesto ed egli ti avrebbe dato acqua viva"... Colui che beve di quest'acqua, avrà ancora sete. Colui invece che beve dell'acqua che gli darò io, non avrà mai più sete; l'acqua che gli darò diverrà in lui una sorgente di acqua che zampilla verso la vita eterna". (Gv. 4,10-13). Sant'Agostino afferma che quell'acqua viva è lo Spirito Santo.    Bonnutrita cervo sensoifiĝas per tiuj akvoj tiel memorigante la respondon de Jesuo al la samarianino post kiam li mem petis de ŝi por trinki: "Se vi scius la donacon de Dio kaj kiu estas tiu, kiu diras al vi: "Donu al mi trinki, vi petus Lin kaj li donus al vi vivan akvon"... ĉiu, kiu trinkas el ĉi tiu akvo, denove soifos. Sed kiu trinkos el akvo kiun mi donos al li, tiun neniam soifos; sed la akvo, kiun mi donos al li, fariĝos en li fonto de akvo, ŝprucanta supren por eterna vivo (Joh. 4,10-13).
   Sankta Aŭgusteno asertas ke tiu "viva akvo" estas la Sankta Spirito.
    Fratello, che "leggi" il mosaico, ricordati che la vita cristiana la si riceve, la si nutre e la si difende con i sacramenti.    Frato, kiu "legas" la mozaikon, memoru ke la kristanan vivon oni ricevas, oni ĝin nutras kaj oni ĝin defendas per la sakramentoj.
    Non sfuggirà poi all'attento osserva tore che sulla roccia, fra i ruscelli, è posta, sulla destra del mosaico, una balaùsta matura. Essa è aperta e mostra i suoi semi rosso-vermiglio. E' il simbolo che la natura ci offre per comprendere il Mistero del Corpo Mistico di Cristo, la Chiesa. San Paolo dice infatti che Cristo è "il capo del corpo, cioè della Chiesa" (Col. 1,18). Egli ci contiene. Se dunque viviamo "con Lui e in Lui e per Lui' noi, e non esclusivamente noi battezzati, formiamo il Corpo Mistico della Chiesa. Infatti fanno parte della Chiesa, non solo i Battezzati che rimangono uniti a Lui, come i tralci alla vite secondo l'espressione di Gesù: "Se qualcuno non rimane in me, è gettato fuori come il tralcio e dissecca" (Gv. 15,6), ma anche quanti, pur non conoscendoLo, vivono da "uomini di buona volontà" nel rispetto della legge naturale scritta nel cuore di ognuno.    La atenta rigardanto ne preteratentos ke sur la roko, inter la riveretoj, troviĝas, dekstre de la mozaiko, matura granato. Ĝi estas malfermata kaj montras siajn ruĝvermiljonajn semojn. Estas la simbolo kiun la naturo ofertas al ni por kompreni la misteron de la Mistika Korpo de Kristo, la Eklezio. Sankta Paŭlo di ras fakte ke Kristo estas "la kapo de la korpo, tio estas la Eklezio" (Kol. 1,18). Li enhavas nin. Se ni do vivas "kun Li kaj en Li kaj por Li (Kol. 1,18). Li enhavas nin. Se ni do vivas "kun Li kaj en Li kaj por Li" ni, kaj ne ekskluzive ni baptitoj, konsistigas la mistikan korpon de la Eklezio. Efektive estas parto de la Eklezio ne nur la baptitoj kiuj restas unuiĝintaj al Li, kvazaŭ branĉoj al la vito laŭ la esprimo de Jesuo: "Se iu ne restas en mi, tiu estas elĵetita, kiel la branĉoj kaj sekiĝas", (Joh. 15,6) sed ankaŭ kiom multaj, kvankam ne konante Lin, vivas kiel "homoj de bona volo", kun respekto pri la natura leĝo gravurita en la koro de ĉiu.
   Dal cielo scende decisa sulla pianta di melograno una colomba immersa nella luce divina. Ricordiamo che DIO, in sanscrito, significa appunto LUCE. Quella luce di mosaico sfavillante, è bene sottolinearlo, nasce direttamente dalla sovra stante parola VITTIMA. E' l'agnello di Dio, il Cristo, la Vittima per i peccati dell'umanità. Egli nel giorno della risurrezione ha donato il Santo Spirito per formare la Chiesa: "Pace a voi! Come il Padre ha mandato me, così io mando voi". Detto ciò, soffiò su di loro e disse: "Ricevete lo Spirito Santo: a chi rimetterete i peccati saranno rimessi e a chi non li riterrete, resteranno non rimessi". (Gv. 20, 21-22).     El la ĉielo decide malsupreniras sur la granatarbon kolombino mergita en la dia lumo. Ni memoru ke Dio, sanskrite, signifas ĝuste LUMON. Tiu lumo el brilega mozaiko, estas bone ĝin substreki, fontas rekte el la superestanta vorto VIKTIMO. Ĝi estas la Ŝafido de Dio, Kristo, la Viktimo pro la pekoj de la homaro. Li en la tago de la resurekto donis sian Sanktan Spiriton por konsistigi la Eklezion: "Paco al vi; kiel la Patro sendis min, tiel ankaŭ mi vin sendas". Kaj dirinte tion, li elspiris sur ilin, kaj diris: Ricevu la Sanktan Spiriton, kies pekojn vi pardonos, al tiuj ili estas pardonitaj; kie vi retenos, ili estas retenitaj (Joh. 20,21-23).
Don Duilio Magnani Esperantigis D. Trombetta



BAZILIKO DE SANKTA MARKO EN VENECIO
   Al niaj estimataj gelegantoj la redakcio de Katolika Sento proponas novan temon por kulturo arta kaj historia pri: BAZILIKOJ EN ITALUJO, ĉerpante la artikolojn el gvidlibroj, faldfolioj aŭ broŝuretoj esperante verkitaj.

BAZILIKO DE SANKTA MARKO EN VENECIO

    Premiso: Gvidlibro tra Venecio, estis verkita de la Esperanta Grupo "L. L. Zamenhof, dediĉita al prof-ro Bruno Migliorini fondinto de grupo kaj pioniro de esperanta movado en Venecio kaj presita en la jaro 1923 okaze de la fama internacia komerca konferenco disvolvita tute en esperanto ĉe la Komerca Ĉambro en Venecio. Pri tiu grava evento skribis Edmond Privat en la dua volumo de Historio de la internacia lingvo.
   Sankta Marka preĝejo estas unu el la plej riĉaj kaj famaj sanktejoj de la pasintaj jarcentoj.
   La 829an jaron Giustiniano Partecipazio portigis Venecion el Egipta Aleksandrio la korporestaĵojn de S.ta Marko per Buono da Torcello kaj Rustico da Malamocco kaj deponigis ĝin en niĉon ĉe la doĝa kastelo, ĝis kiam oni finos la preĝejon, kiun li ekkonstruis por honori tiun ĉi sanktulon. Giustiniano mortis, kaj lia frato, doĝo Giovanni Partecipazio, daŭrigis kaj finigis la konstruadon.
   Tiu ĉi preĝejo estis tre difektita pro la brulado okazinta dum la ribelo kontraŭ Pietro Candiano II la 796-an, sed ĝi estis tuje restarigita de sekvanta doĝo Pietro Orseolo.
   Dum la doĝeco de Domenico Contarini en 1049 oni komencis la konstruadon de la nuna preĝejo laŭ greka-kruca formo, stariginte parton de la malnova konstruaĵo.
    En 1071, fininte la muran faradon, oni komencis la marmoran revestadon kaj dum 1094 oni sanktigis la preĝejon post la apero de la Korpo de S.ta Marko.
    La bazilika arkitekturo estas agrabla miksaĵo je romana, Bizantia kaj Gota stilo; la materialo uzita por la preĝejo estis enportata el la Orientlandoj.
    La marmoraj koloroj, la brilega oro sur la flankoj neŝparita kaj la malsimetrio, formas tuton tre agrablan, kiu pruvas ke beleco tute ne dependas de troa grandiozeco.

    ĈEFA FASADO. La suba parto konsistas el du kolonaroj interrompitaj de kvin niĉoj. Supere estas larĝa teraso sur kiu troviĝas la dua vico, ornamita per kolonoj subtenantaj kvin arkadojn. La tuta ambaŭflanko estas beligita per pintoj, ĉirkaŭitaj de foliornamaĵoj, statuaj bustoj kaj ses sanktejoj, sub kiuj estas la kvar Evangeliistoj kaj la Anunciacio.
    Mozaikoj kaj Skulptaĵoj komencante de la dekstra flanko:
1. "Forŝtelo de la Korpo de S.ta Marko", farita laŭ kartondesegno de Pietro Vecchia.
2. "Elŝipigo de la supredirita Korpo n Venecio", laŭ kartondesegno de la sama aŭtoro
3.    "La universala juĝdecido" de Liborio Salandri, laŭ kartondesegno de Lattanzio Querena.
4. "La Veneciaj Magistratoj adoras la S.tan Markan Korpon" de mozaikisto Leopoldo Dal Pozzo, laŭ kar tondesegno de Sebastiano Ricci.
5. "S.tka Marko transportita en la novan preĝejon",, mozaiko de la XII jarcento.
    La arkitravo de la unua maldekstra pordego estas kunmetita el malnovaj sarkofagaj fragmentoj. La unua arkaĵo sur la plej granda pordo prezentas foliamasojn kaj bestojn kunbatalantajn; la dua, 8 Virtojn kaj 8 Feliĉegojn; sur la plafono estas pentritaj la 12 monatoj kun siaj emblemoj.
   La lasta el ĉi tiuj pordegoj havas multajn bildojn. La duonpordoj estas bronzaj. Enskribaĵo sur la dua pordego flanke de la horloĝturo rememorigas ke ĝi estas farita en 1300 de Bertuccio, venecia oraĵisto. La malaltreliefoj kiuj prezentas la Herkulajn penlaborojn kaj Sanktulojn, estas verko de mezepoka artisto, kiu zorgis imiti la grekajn artistojn..
    La Kvar Ĉevaloj kiuj staras sur la teraso estas el fandita kaj orumita kupro. Dum la pasintaj jarcentoj ĉi tiuj ĉevaloj estis sur la Nerona triumfarkaĵo, jungitaj al sunĉaro, kaj tie ili estis lokitaj je memoro de la imperiestra venko kontraŭ la Partoj; oni vidas ilin sur memormedalo de Nerono.
Kostantino portigis ilin Konstantinopolon, en Hipodromon; post la venecia venkpreno de tiu urbo, ili estis alportataj al Venecio (1205) kaj antaŭe lokitaj en la Arsenalon, poste sur S.tan Markan preĝejon.
En 1798 la Francoj ilin forportis Parizon, kie ili restis ĝis 1815 kiam, laŭ reĝordono de Francisko I; la fama skulptisto A.Canova ilin resendis Venecion.
    La mozaikoj estas: la "Dekrucigo", la "Malsupreniro al la Limbo", la "Reviviĝo" kaj la Ĉieleniro", verkoj de L. Gaetano, laŭ kartondesegnoj de Maffero Verona (XVII jarcento).

    LA PIETRA DEL BANDO (Proklamkolono) kiu estas dekstre de la Baziliko, estas porfira kolontrunko portita el Acri al Venecio la jaron 1256an; de ĝi oni proklamis la Leĝojn.

...omissis... (preterlaso)...

    LA INTERNO DE LA PREĜEJO estas vere mirinda. Ĝia malnova pordo estas certe tiu kiu enhavas kripton sub la ĉefaltaro por la gardo de la Korpo de S.ta Marko kaj kiu apartenis al la preĝejo konstruita laŭ ordono de Giustiniano Partecipazio de majstroj senditaj de papo Leono V, La rekonstruado de la preĝejo estas farita laŭ greka-kruca formo kun 5 kupoloj, unu je la centro, la aliaj je la 4 krucbranĉoj. Ankaŭ devenas de la greka stilo la loĝoj laŭlonge de la navoj de la preĝejo, kun balustradoj, kiuj eble formis la ĥorejajn kadraĵojn de la malnova preĝejo de la familio Partecipazio.
   La mozaikoj kiuj kovras la flankojn estas malsamepokaj de la XI jarcento ĝis nun. La plej interesaj mozaikoj estas du, lokitaj en la dekstra krucbranĉo proksime de la pordo al trezorsalono, tamen ili estas riparitaj. Tiuj ĉi mozaikoj reprezentas la Aperon de S.ta Marko.
   Timante ke dum la refarado de la preĝejo oni povus ŝteli la restaĵojn de S.ta Marko, oni sekrete masonis ilin en la antaŭlokita pilastro, kie oni vidas anĝelan kapon, kaj, tage kaj nokte, brulas lampo. Tie eble estas komencita la pligrandigo de la preĝejo; tiu ĉi okazintaĵo estas prezentita de la du suprediritaj mozaikoj, kiuj specimendonas ankaŭ pri tiatempa arkitekturo.
    La plej modernajn mozaikojn kartondesegnis J. kaj D. Tintoretto, Palma il Giovane, Leandro Bassano, Salviati, la Padovanino, k.t.p.
    La planko estas mozaika kaj, je la plej granda parto, malbeligita dum la lastaj restarigoj: la ŝtonetoj anstataŭ esti neregule tranĉitaj per martelfrapoj, kiel kutimis la antikvaj mozaikistoj, estas simetrie tranĉitaj per segilo.
Maldekstre estas la kiosko de la Krucifikso. La pentraĵo, portita el orientlando, estis lokita antaŭ la 1293a jaro sur la placon, kaj poste alportita en la preĝejon.
   La kiosko estas rimarkinda pro la multspecaj tre valoraj marmoroj. La granda sfero kun kruco kiu staras supre estas el orienta agato.
   Maldekstra krucbranĉo. La granda mozaiko montras la genealogian devenon de la Virgulino, plenumita dum 1557. Ĉe la pordo de S.ta Johano estas kapelo dediĉita al la "Madonna dei Mascoli" starigita en 1430; la statuoj estas alskribitaj al majstro Bortolomeo, kaj la belegaj mozaikoj estas subskribitaj de Michele Zambono (1484). La proksima pordo de S.ta Johano kondukas al la Kapelo de S.ta Izidoro, kies ostaro estas alportita Venecion de Domenico Michiel dum 1125, kaj restis kaŝita en la preĝejo ĝis la konstruado de la kapelo de Doĝo Andrea Dandolo (1355).
   Tre interesaj estas la mozaikoj, ĉar ili iam montras influon de nova pentrarta stilo. Poste staras la Kapelo iam dediĉita al S.ta Johano Evangeliisto, sed nune al la Nikopeja Madono. La altaro estas starigita en 1618. La du kandelabroj kiujn ĉi tie oni vidas, estas artfaraĵoj de Camillo Alberti (1520). "La Madono kun la infano Jesuo" estas lignopentraĵo de greka artisto kaj estas alportita Venecion kune kun la kvar ĉevaloj kaj aliaj kaptaĵoj el Kostantinopolo. Gi estas riparita, kaj havas 2 kadrojn:la pli malnovan kun emajlaj sanktulbildoj; la pli novan faritan dum 1672 de Petro Bortolotti. La kapelo estas publike malfermita nur sabate.
   Kelkaj ŝtupoj alkondukas en la kapelon de S.ta Petro (tra kiu oni eniras en la sakristian enirejon) kun 5 marmoraj statuoj de la skulptisto Dalle Masegne.
   Ankaŭ la sakristio estas riĉa je mozaikoj. Belegaj estas la lignaj verkoj. La skulptaĵoj estas de Scamozzi; la perspektivaĵoj de Olivetana monaĥo alnomita Sebastiano Schiavone (1505), kaj de Bernardino Ferrando Bergamo. La okazoj de S.ta Marka vivo estas de Antonio kaj Paolo el Mantova finitaj de Fra Vincenzo da Verona (1520). En la sakristio de la Kanonikoj estas Sankta Familio "de G.B. Tiepolo.
    Revenante en la preĝejon oni vidas maldekstre la altaron de S.ta Paŭlo kun la blazonŝildo de doĝo Cristoforo Moro; ĝi estas starigita de la doĝo, eble por rememorigi la elekton (1464) de Papo Paŭlo II, kiu apartenis al la Venecia familio Barbo. Sekvas la predikejo kiu estas duobla, kaj proksime estas la ŝtupareto per kiu oni malsupreniras al la Kripto.
    La Kripto estas malofte malfermata. Ĝi estas verŝajne konstruita la IX jarcento.

    PASTREJO. Oni tien supreniras per kvin ŝtupoj.
    La 14 statuoj, kiuj estas sur la balustrada arkitravo, estas verkoj de Pietro-Paolo kaj Jacobello dalle Masegne (1393). Arĝenta Krucifikso estas de Jakobo Benato (1391). Sur la muroj estas lignaj mozaikaĵoj reprezentantaj la Virtojn, S.tan Teodoron kaj S.tan Markon (1536) kaj super tiuj ĉi estas 6 bronzaj malaltreliefoj de Sansovino kiuj reprezentas la legendon de S.ta Marko.
   Sur la balustrado: la "kvar Evangeliistoj" faritaj de Sansovino (1550), kaj la "kvar Ekleziaj Doktoroj" de Girolamo Caliari (1614).
    La ĉefaltaro estas sub duonrondaj arkaĵoj subtenataj de kvar kolonoj kovritaj per malaltreliefoj reprezentantaj okazintajojn de la vivo de J. Kristo: itala verko de la X/jarc. En la centro pendas la hostiujo kaj ĉirkaŭe pendas la kurtenaro. La rito kies ankoraŭ oni konservas la kantmanieron, estis tiu de la patriarkoj de Akvilejo.
   (Por vidi la artaĵon de ĉi tiu altaro kaj la trezoron oni devas pagi). La dirita artaĵo, nomita "Pala d'oro" estas mirindega, brileganta verko, per siaj emajloj, malnova oro, kaj gemoj (pli ol 1000 perloj, 1300 grenadoj kaj smeraldoj, 200 safiroj, 100 ametistoj, multegaj rubenoj kaj topazoj).
    La "Pala" estas dividita je du orizontalaj fakoj redividitaj je 82 faketoj. Oni opinias ke la subfako estas finita dum la doĝeco de Ordelafo Falier (1105) uzante la kaptaĵon portitan el Kostantinopolo; ĝi estas renovigita de doĝo Pietro Ziani (1209). Centre estas Kristo, kaj ĉirkaŭe la Evangeliistoj, anĝeloj, apostoloj, sanktuloj kaj la portretoj de doĝo Falier kaj de imperiestrino Ireno.
   Andrea Dandolo ĝin pligrandigis en 1542, sed poste ĝi alifoje estas restarigita. La postaĵon pentris majstro Paolo kun siaj filoj Luca kaj Giovanni en 1344.
    La altaro kiu estas malantaŭ la altarpentraĵo havas orientalabastrajn kolonojn.
    Per la maldekstra pordo oni eniras en la SAKRISTIO. La komplekso estas de Sansovino (1556); el la kapoj, tri reprezentas Tiziano'n, Aretino'n kaj Sansovino'n. La farado daŭris dum 24 jaroj.
    La altaro de la KAPELO kiu sekvas dekstre, anstataŭ havi altarpentraĵon estas omamita de XVI-jarcenta malaltreliefo, montranta doĝon Andrea Gritti kaj tri sanktulojn, kaj supre alia (1465) prezentantan la Dipatrinon kun 2 sanktuloj. La statuoj sur la balustrada arkitravo estas skulptitaj de Dalle Masegne en 1297.
   La altaro de S.ta Jakobo estas konstruita dum la doĝeco D.Moro (1462-1471). La predikejo servis por la kantistoj kaj por montri al la popolo la doĝon kiu poste estos portata en la Placon, kie li disĵetos monerojn al la popolamaso. La altaro de la Sakramento estas konstruita dum 1618. La du kandelingegoj estas faraĵo de Maffeo Olivieri el Brescia (XII jarc.)
    En la angulo antaŭ la altaro de la Sakramento estas la pordo al la Trezor-Salono. Oni devas antaŭscii ke la S.ta Marka trezoro esti rabadata de la Urbestraro kiu sekvis la doĝan regadon dum eĉ ne taksante 1717. Inter la aĵoj detruitaj , estas: la doĝa korno, la krono de Cipro, la krono de Kandio, diamanto donacita de Franca reĝo Henriko III, k.t.p. Nura materio sen arta kaj historia valoro, estis tre konsiderinda.
   Oni eniras antaŭe en la Sanktrestaĵejo'n. La sanktrestaĵoj estas 109 inter kiuj estas memorindaj la Sango de Jesuo Kristo, t.e. la sango kiu fluadis de Krucifikso vundita de la hebreoj en 320 en Beirut; la kruco de la imperiestrino Maria; la kruco de la imperiestrino Ireno; la kruco de la imperiestro Henriko II (1205-1216); la kolono de la kristskurĝado (1385); alia libroforma restaĵo de la kruco kun ĉizaĵoj, emajloj kaj gemoj de la IX jarcento, kiun oni publikmontris la sanktan vendredon sur la ŝtupoj de la plej granda altaro; peceto de la kranio de S.ta Johano Baptisto kiun posedis la imperiestro Bazilo; korporestaĵo de S.ta Petro Orseolo, venecia doĝo; de S.ta Georgo, belega XII-jarcenta verko.

    ALTARO: "Misio de la Apostolo; Kristo subtenita de du anĝeloj kun la Edenriveroj".

    TREZORO: "Marmora katedero", kiun oni kredis la katedro de S.Marko; sed la lasta opinio estas ke tiu ĉi marmorea katedro estas ingo de la restaĵoj de ligna seĝo de Marko en Aleksandrio. En la trezoro estas 32 bizantiaj kaj 2 ogivostilaj kalikoj; 11 patenoj; 5 lampoj el kiuj unu vitrkristala fiŝforma, kandelabroj el kiuj 2 el orumita arĝento apartenintaj al doĝo Kristoforo Moro: 10 altar-antaŭbrodaĵoj kaj 2 orumitarĝentaj de la XIV kaj XV jarcentoj; XI-jarcenta ligno pentraĵo kun S.ta Miĥaelo kaj kun emajlĉoj, donaco de persa estro Ussunkassan (1472), orumitarĝenta glavo kaj orbrodita zono, donaco de papo Aleksandro VIII al doĝo Francesco Morosini (1690). Sur la apuda parieto la du mozaikoj kun la mirakloj de S.ta Marko.
   Transirinte la angulon kaj turninte sin maldekstren, oni vidas la Sanktakvujon, kies porfira pelvo estas sur la grekmarmora koloneto, dividita je 2 pecoj, el kiuj la pli malsupra estis (oni kredas) altaro al Neptuno.
   Antaŭe estas la BAPTEJO. Sur la kovrilo de la bronza pelvo estas figuritaj la 4 Evangeliistoj kaj okazintaĵoj de la vivo de S.ta Johano Baptisto, de Desiderio el Firenze kaj de Tiziano Minio el Padova (1545). La statuo de l' Baptisto estas verko de F. Segala. La malaltreliefoj la Kristbapton, la Anunciacion, la Anĝelon, kaj S.ta Markan leonon estas XIII-jarcentaj.
    Ĉe la fenestro: Maŭzoleo de doĝo Andrea Dandolo forpasinta 1354; samtempa estas la funebra urno de doĝo Giovanni Soranzo (1312-1328). Preskaŭ ĉiuj mozaikoj estas XIV-jarcentaj. "Kapelo Zen" aŭ de "Madono de la ŝuo": la unua nomo devenas de la monumento al venecia kardinalo Giovanni Battista Zen, kiu donacis al la Respubliko grandan parton de siaj riĉaĵoj; la alia nomo de la tradicio ke la Madono fordonis al malriĉulo sian bronzan ŝuon ŝanĝitan en oron. Dek jarojn laboris la monumenton Antonio kaj Petro Lombardo, A. Leopardi, Alberghetti kaj Pier Zuane dalla Campane (1505-1515). La 6 statuoj prezentas la Virtojn. La altaro estas, kiel la monumento de la kardinalo, bronza. La statuoj prezentas la Madonon kaj la sanktulojn Petron kaj Johanon.
   La aŭtoro de la altaro estas nekonata; oni legas nur la nomon de la fandisto: Pietro Giovanni Campanato (1515).
La du leonoj disŝirantaj bovidon kaj elefanton eble estis iam antaŭ pordo de la baziliko. La mozaikoj riparitaj montras okazintaĵojn de la vivo de S.ta Marko.


HANOJO, VIA RENDEVUO
   El la revuo "ESPERANTO", oficiala organo de U.E.A. (Universala Esperanto-Asocio), de januaro 2002 ni ĉerpas kaj volonte aperigas artikolon de D-ro Gianfranco Polerani, membro de UECI-IKUE, kiun la redakcio de K.S. gratulas pro la venko de grava premio. Jen la rakonto de Polerani sub la titolo

Hanojo, via rendevuo

    Mi ĵus revenis al mia hejmo el Vietnamujo: fakte mi antaŭtempe akceptis inviton resti unu semajnon kiel gasto en Hanojo, ĉar mi gajnis la duan premion de la unua internacia Esperanta konkurso nomita Hanojo, via rendevuo, organizita en la jaro 2000 de la Hanoja Esperanto-Asocio kaj de la Hanoja Unio de Amikecaj Organizoj por rememori la jarmilon de la fondo de tiu Urbo, proklamita de UNESKO Urbo de paco kaj Heroa urbo.
    En la unua konkurso partoprenis 123 esperantistoj kaj simpatiantoj loĝantaj en 34 landoj, el kiuj 9 estis premiitaj; tamen neniu el inter ili ankoraŭ iris al Hanojo.
    Kiam mi atingis la flughavenon, mia akcepto estis vere entuziasma fare de la Esperanta delegitaro (inter ili estis tri belaj junulinoj), kiu malkaŝe manifestis grandan interesiĝon ricevi informojn pri la esperanta movado ĝenerale kaj aparte pri la Itala kaj Milana movado.
    Mi loĝis en bona hotelo en centra parto de la urbo kaj mi pasigis la tutan semajnon laŭ programo zorge antaŭpreparita de la organiza komitato: tiamaniere mi havis la honoron kaj plezuron viziti la ĉefajn monumentojn kaj historiajn lokojn de Hanojo kaj admiri la multnombrajn enurbajn lagojn ĉirkaŭitajn de bedoj kaj ĝardenoj, bone prizorgitaj, kiuj instigas turiston halti por admiri la spektaklon proponitan de la peizaĝo. La homaj rilatoj estis varmegaj kaj neforgeseblaj: estis kortuŝe senti sin komforte dum multnombraj rekontiĝoj kun lokaj geesperantistoj, junaj kaj ne junaj, ĉe la sidejo de la urba asocio sed ankaŭ aliloke kaj dum renkontiĝoj kun la urbaj aŭtoritatoj aŭ gravuloj. Inda de aparta mencio estas la vizito al la Halonga Golfo, mara loko preskaŭ 200 kilometrojn nordorienta de Hanojo, ĉirkaŭita de preskaŭ dumil rokaj insuloj elakviĝantaj el la maro kun malsimilaj altecoj; tiu golfo en decembro 1994 estis proklamita de UNESKO unu el la mirindaĵoj de la mondo. Estis tre agrable konstati la deziron de la lokaj esperantistoj startigi novajn rilatojn kun la aliaj grupoj en diversaj landoj: ĝuste pro tio ili, rememorigante ke Hanojo estis fondita en la jaro 1010, decidis organizi ĉiujare internacian konkurson malfermitan al esperantistoj kaj simpatiantoj de la tuta mondo.
Gianfranco Polerani


I MEDIA E LA MAGIA

AMASKOMUNIKILOJ KAJ MAGIO

   I mezzi di comunicazione di massa, i cosiddetti "media", sono nati per essere al servizio dell 'informazione, della cultura, dello svago... Purtroppo pero sempre più frequentemente si fanno canali attraverso i quali scorrono messaggi pericolosi e inquinanti per 1'anima, la psiche e la coscienza di chi, più o meno consapevolmenle, ne e destinatario.    La amaskomunikiloj, la tiel nomataj "media" ekestis por esti je la servo de informado, de kulturo, de amuziĝo... Bedaŭrinde, tamen, ĉiam pli ofte fariĝas kanaloj tra kiuj fluas mesaĝoj danĝeraj kaj poluaj al animo, al psiko kaj al conscienco de tiu, kiu, pli aŭ malpli konscie, estas la adresato.
   Don Gabriele Amorth descrive le cause e gli effetti di questo fenomeno per orientare un giusto discernimento nella fede.    Sacerdoto Gabriele Amorth priskribas la kaŭzojn kaj la efikojn de tiu ĉi fenomeno por orienti ĝustan juĝkapablon al kredo.
    In Italia ci sono dodici milioni di persone che frequentano i maghi. Ha fatto scalpore ultimamente l'arresto di Wanna Marchi, che (attraverso la sua emittente televisiva privata n.d.r.), estorceva anche centinaia di milioni per vendere imbrogli. Si sa che la pagina più letta dei giornali e 1'oroscopo e che tanti, troppi, si dedicano a tentare la fortuna col totocalcio, col lotto, con altri quiz, fino al punto di non lavorare più in attesa del colpo fortunato.      En Italio estas dekdu mìlionoj da homoj kiuj rilatas kun magiistoj.    Kaŭzis multe da bruo lastatempe la aresto de Wanna Marchi, kiu (per sia privata televida stacio n.d.r.) eltordis ankaŭ centojn da milionoj per vendado de trompoj. Estas sciate ke la plej legata paĝo de la gazetaro estas la horoskopo kaj ke multaj, multegaj personoj emas trovi bonŝancon per futbalprognozo, per loto, per aliaj kvizoj, ĝis la punkto ke ili ne plu laboras atendante abruptan fortunon.
   Che cosa ci sta alla base di tutto questo movimento, che coinvolge centinaia di miliardi? Se in certe forme il suggerimento è dato dal desiderio di un facile guadagno, in altre forme si vuole altro: si vuole conoscere il futuro, si vuole influire sulla volontà e sulla sorte degli altri; spesso si prende la via dell'occulto, per parlare con i defunti, per curiosità, per superstizione. E i mass media hanno sempre più divulgato tutte queste forme di ricerca, dipendenti da superstizioni che diventano manie.    Kio estas je la bazo de tiu ĉi tuta movado, kiu kuntrenas cen tojn da miliardoj? Se kelfoje la sugesto fontas el la deziro de facila mongajno, alifoje oni volas alion: oni volas koni la estontecon, oni volas influi la volon kaj la sorton de aliuloj; ofte oni ekiras al okulto, por paroli kun la mortintoj, pro scivolo, pro superstiĉo. Kaj ĉiam la amaskomunikiloj pli kaj pli diskonigis ĉi tiujn esplormanierojn, dependaj de superstiĉoj kiuj fariĝas manioj.
   Ma se vogliamo andare in profondità, specie guardando a tutte le forme di magia e di occultismo, la vera causa è la mancanza di fede: l'uomo non ricorre più a Dio e alle forme che lo avvicinano a Dio (preghiera, sacramenti, sacerdoti), ma volge lo sguardo al mondo dell'esoterismo. Eppure la Bibbia parla chiaro: oltre trenta volte se la prende con maghi e fattucchieri. Uno dei testi più ricchi e quello che troviamo nel Deuteronomio. "Quando arriverai alla terra che Dio ti dona (ossia in terra pagana, tra gente di mentalità pagana), non imparerai a commeltere gli abomini di quelle nazioni. Non si trovera presso di te chi faccia passare il proprio figlio o la propria figlia per il fuoco; chi pratichi la divinazione, il sortilegio, l'augurio, la magia; chi pratichi incantesimi, chi consulti gli spettri o 1'indovino; chi interroghi i morti. Perché chi compie queste cose è in abominio a Jahve" (18, 9-12). Sed se ni deziras pliprofundigi la aferon, precipe konsiderante ĉiajn magiojn kaj okultismojn, la vera kaŭzo estas la malesto je kredo; homo ne plu sin turnas al Dio kaj al la rimedoj kiuj lin proksimigas al Dio (preĝado, sakramentoj, sacerdotoj), sed turnas sian rigardon al esoterismo. Tamen Biblio parolas klare kaj nete: pli ol tridek fojoj ĝi koleras kontraŭ magiistoj kaj envultistoj. unu el la plej riĉaj tekstoj estas tiu kiu troviĝas en Readmono. "Kiam vi venos en landon, kiun la Eternulo, via Dio, donas al vi (tio estas en paganan landon, inter popoloj kun pagana pensmaniero) tiam ne lernu fari ion similan al la abomenaĵoj de tiuj popoloj: ne devas troviĝi inter vi iu, kiu trairigas sian filon aŭ filinon tra fajro, aŭguristo, antaŭdiristo, magiisto, sorĉisto, nek subĵurigisto, nek elvokisto de spiritoj, nek signalklarigisto, nek esploristo de mortintoj. ĉar abomenajo por la Eternulo estas ĉiu, kiu faras tion, kaj pro tiuj abomenaĵoj la Eternulo, via Dio, forpelas ilin de antaŭ vi" (18, 9-12).
   Troppi italiani credono di cavarsela in bellezza, da gente aggiornata e moderna. Ossia calpestano i comandamenti di Dio. Il Vangelo è chiaro: "Non chi dice: Signore, Signore entrerà nel regno dei deli; ma chi fa la volontà del Padre mio che è nei deli" (Mt 7,21). E i media, che potrebbero avere un'influenza decisamente positiva nel mettere in luce i veri valori e quindi nell'educazione del costume, sono schierati nella maggior parte verso l'azione negativa, a danno del l'uomo.
    Tro da italoj opinias elturniĝi plej glore, kvazaŭ estus ĝisdataj kaj modernaj. ili surtretas la diajn ordonojn. La Evangelio estas klara: "Ne ĉiu, kiu diras al Mi: Sinjoro, Sinjoro, eniros en la regnon de la ĉielo sed tiu kiu plenumas la volon de mia Patro, kiu estas en la ĉielo" (Mat 7,21). Kaj la amaskomunikiloj kiuj povus decide kaj pozitive influi la edukadon de la moroj reliefigante la verajn valorojn, plejparte agas negative kaj malprofite al homoj.
Fonte: Eco di Medjugorie n° 162 marzo-aprile 2002 Esperantigis Elvia Belluco



NI FUNEBRAS KAJ KONDOLENCAS

S-ro Giovanni OLLA de Livorno, Italio († 19.06.2001)
Naskita la 19an de februaro 1933 li parolis esperanton de pli ol 30 jaroj. Membro de IKUE kaj de ĝia itala sekcio, li estis tre entuziasma pri la internacia lingvo. Li batalis, per granda animforto kaj kredo, kontraŭ terura malsano (kancero je pankreaso). Li estis tiom enamiĝinta je esperanto, ke, kiam doloro permesis tion al li, kaj kvankam li devis kuŝi en lito jam de monatoj, li parolis pri la I.L. entuziasmoplene al siaj kuracistoj.


QUOTE ASSOCIATIVE ANNO 2002

Associato ordinario (SO) 16 euro
Associato giovane (SG) 8 euro
Associato familiare (SF)  8 euro
Associato ordinario con Espero Katolika (SOE) 37 euro
Solo abbonamento a Katolika Sento (AK) 9 euro
Solo abbonamento a Espero Katolika (AKE)  21 euro
Associato sostenitore (SS) 32 euro
Associato sostenitore con Espero Katolika (SSE) 74 euro
Nota Bene: 1 euro = 1936,27 lire
I versamenti vanno fatti sul C.C.P. n. 11129475 UECI, viale C. Zavagli 73, 47900 RIMINI

Dankon! Dankon! Dankon! Ankaŭ por la Pasko 2002 Papo Johano Paŭlo la dua uzis esperanton por sia beno Urbi et Orbi (a Roma e al Mondo) kaj la televido naŭfoje enkadrigis la vorton: Esperanto sur la placo de Sankta Petro.
La Centra Komitato de UECI treege dankas kaj gratulas la esperantistojn kiuj sindoneme kunlaboris kun la iniciato de Giovanni Conti. Dankon ankaŭ al Heroldo de Esperanto (marto 2002) kiu sufiĉe kaj bone raportis per arlikolo kies titolo estas "Nin vidis du miliardoj da homoj".

Gratulojn al Selena Contin el Vigonza (PD), Carla Lupi el Padovo kaj Matteo Giovanni Quer el Castelfranco Veneto (TV), kiuj lerte kaj pozitive trapasis ekzamenojn de esperanto en Padovo la 16.an de marto 2002.
Al du gejunuloj Selena kaj al Matteo Giovanni oni aliuĝos la stipendion memore al esperantisto misiisto Patro Francisko ANDREONI el Parma. La stipendio konsistas el 150 eŭroj por persono kaj estos disdonitaj kiel kontribuo por partopreni en kongreso katolika aŭ ekumena.



UNA LETTERA SU "AVVENIRE"

   L'8 Marzo 2002, AVVENIRE ha pubblicato una interessantissi ma lettera del prof. Fabrizio Pennacchietti in risposta a quella di don Graziano Marini pubblicata il 27 febbraio scorso: ecco la risposta.

IL VALORE DELL 'ESPERANTO

Caro Direttore,
   sono un abbonato di «Avvenire» e opero nel campo dell 'insegnamento delle lingue straniere come ordinario di Filologia Semitica e affidatario di Interlinguistica ed Esperantologia per il corso di laurea triennale in Comunicazione interculturale della facoltà di Lettere e Filosofia dell'Università di Torino.    Le scrivo per rispondere alla garbatissima lettera di don Graziano Marini ("Esperanto: le vere barriere", del 27 febbraio). Per motivi di lavoro viaggio assai e pratico numerose lingue occidentali ed orientali, e forse proprio per questa ragione, dopo aver conosciuto l'esperanto, lo considero una lingua qualitativamente superiore alle lingue etniche che conosco. Concordo in ciò con insigni maestri quali Bruno Migliorini (linguista) ed Alessandro Bausani (orientalista). I circa duemila volumi in esperanto della biblioteca della Libera Università di Lingue e Comunicazione Iulm di Milano lo possono documentare.    Detto ciò, so bene che l'esperanto è ancora una realtà marginale e priva della massa critica necessaria per richiamare l'interesse dei politici.
Perché è solo per la precisa volontà del potere politico che un idioma diventa lìngua scritta di uno Stato (o di una federazione) e si trasforma in lingua etnica (o superetnica). Occuparsi di esperanto ha comunque una valenza profetica, come ha ben compreso l'attuale Pontefice (l'IKUE, l'associazione cattolica dei fautori dell'esperanto, a cui sono fiero di appartenere, è stata riconosciuta di diritto pontificio nel 1992).
   Ritengo che l'angloamericano, anziché vanificare l'esperanto, costituirà il miglior batti strada per farne valutare le insuperabili qualità intrinseche. L'attuale lingua egemone sarà invece responsabile del drastico ridimensionamento delle lingue nazionali.    Nel suo piccolo l'italiano ha già fatto la stessa cosa con i dialetti.
Fabrizio A. Pennacchietti
Università di Torino


16° CONGRESSO DELL'UNIONE ESPERANTISTA CATTOLICA ITALIANA (U.E.C.I.)
Marina di Pietrasanta (LU), 13-17 settembre 2002 presso "Villa Aurora"
casa per ferie diocesi di Lucca -Via Duca d' Aosta 48/50

TEMA: BABILONIA, BABELE, PENTECOSTE

Programma definitivo

    VENERDÌ 13 SETTEMBRE
Pomeriggio: arrivo congressisti e sistemazione alloggio
Sera: reciproca conoscenza
    SABATO 14 SETTEMBRE
Mattino: preghiere, lodi e messa in esperanto ore
Ore 10.30:  inaugurazione congresso:
 prima relazione: Babilonia di Mons. G. Balconi
Pomeriggio: visita a Pietrasanta
Sera:  ore 20.30-21.30 canti e musica
    DOMENICA 15 SETTEMBRE
Mattino: preghiere, lodi e messa in esperanto
Ore 10.30: seconda relazione con interventi: Babele di A. Zecchin
Pomeriggio: ore 15-18 Assemblea annuale dell' UECI
Ore 20.30 - 21.30 canti e musica
    LUNEDÌ 16 SETTEMBRE
Ore 8.30: Partenza in pullman per visita città di LUCCA
Ore 11.30:  messa in esperanto nella basilica di S.Frediano
Ore 13.00: pranzo
Pomeriggio: 15.00-17.30 tempo libero
Rientro a Marina di Pietrasanta previsto per le ore 18.30
Ore 20.30 libera debato pri lingvistikaj aspektoj
Ore 21.30 de esperanto aŭ pri in religia movado
    MARTEDÌ 17 SETTEMBRE
Ore 8.00: Messa pro esperantisti defunti
Ore 9.30: Gara culturale a quiz su storia e letteratura
dell'KUE - UECI e sul movimento esperantista mondiale: dieci premi in palio di cui tre per soggiorno gratuito in prossimi congressi ecumenici o dell'IKUE o dell'UECI.
(Questo programma può essere cambiato o meglio definito entro la fine di luglio).
Ore 12.30: Pranzo e chiusura congressoù
Il programma di martedì può essere cambiato

N.B.: La relazione su Pentecoste sarà presentata da S. Boschin o da Don Florio Giannini
***
QUOTA D'ISCRIZIONE
20 EURO, RIDOTTA A 13 per i giovani di età non superiore a 25 anni. La quota dà diritto alle pubblicazioni e alla partecipazione a tutte le fasi del con gresso.
SISTEMAZIONE: VITTO E ALLOGGIO
La sistemazione è prevista presso "Villa Aurora" Fiumetto-Marina di Pietrasanta (LU)
via Duca d' Aosta n°48/50 a 500 metri dal mare Tirreno.
Camere singole e doppie tutte con servizi. Ambiente veramente accogliente e tranquillo.

Quota per alloggio e vitto a persona
Entro il 30 giugno entro il 25 luglio
camera singola 165 euro
camera doppia 155 euro 		180 euro
170 euro

N.B.: La quota comprende la pensione completa dalla cena del giorno 13 al pranzo del giorno 17 settembre, incluse bevande ai pasti . Il personale di "Villa Aurora" provvedere al servizio a tavola e al riordino delle stanze. Compresa anche l'escursione di una giornata intera con pranzo.


COMITATO CENTRALE U.E.C.I.

Presidente: Serio BOSCHIN, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422.235381
Vice presidente e incaricata giovanile: Paola AMBROSETTO, via Emo, 9/C, 30173 Mestre (VE), tel. 041.534132 - fax 041.612516
Segretario generale: Armando ZECCHIN, corso Trapani 112, 10141 Torino, tel. 011.3852449
Cassa: (ad interim) presso la presidenza, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422.235381
Consiglieri: don Duilio MAGNANI (Segretario per l'informazione), viale C. Zavagli 73, 47900 Rimini, tel.-fax 0541.26447
Ionne DE ANGELI BERTOZZI, via Quercioli 114, 54100 Massa (MC), tel. 0585.792066;
Giovanni DAMINELLI, via Lombardia 37, 20099 Sesto San Giovanni (MI)
Giovanni CONTI, via F. Filzi 51, 20032 Cormano (MI), tel. 02.66301958 – fax 02.66302110
Marsilio GUAZZINI, via Coletti 108, 47900 Rimini, tel. 0541.22993
Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni BALCONI, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano, tel. 02.878014 (ab.) - 02.8556274 (Curia);
Grafica e impaginazione di Katolika Sento: Mario GUILLA, via Benadir 62, 13100 Vercelli, tel. 0161.259397